مصطفى عبدالرازق
شیخ مصطفى عبدالرازق، (ولادت ۱۳۰۴ ق، ۱۸۸۵ م، ۱۲۶۴ ش، مصر / وفات ۱۹۴۷ م، ۱۳۶۷ ق، ۱۳۲۶ ش)، نویسنده و متفکر مصری، تحصیلات خود را نزد اساتیدی همچون: محمد عبده، بسیونی عسل، محمد حسنین البولاقی و ابوالفضل الجیزاوی پیگیری کرد. استاد دانشگاه مصر، شیخ ازهر، بازرس ویژه محاکم شرعی در مصر، استادیار فلسفه دانشکده ادبیات دانشگاه الاهلی مصر، وزیر اوقاف مصر، و ریاست عالی الازهر از جمله فعالیت‌های وی بوده است. او علاوه بر تدریس، به تألیف مقالات و کتب علمی و دینی می‌پرداخت. «تمهید لتاریخ الفلسفه الإسلامیة»، «فیلسوف العرب والمعلم الثانی»، «الإمام الشافعی»، «رساله التوحید»، «البهاء زهیر»و «الدین و الوحی و الإسلام» برخی از آثار اوست.[۱]
