میرزا محمد رفیع باذل مشهدی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
آقای میرزا محمد رفیع باذل مشهدی (متولد دهلی، متوفی ۱۱۲۳ ق)، از امرا و ادیب و شاعر پارسی‌‌سرای شبه قاره هند در قرون یازدهم و دوازدهم قمری می‌باشد. شغل دیوانی نزد شاهزاده معزالدین، فرزند عالمگیر در هند، مأمور حراست قلعه گوالیار و سرودن اشعار از جمله فعالیت‌های وی است. از آثار به‌جامانده از وی: «انشای باذل»، «اعتقادیه»، «منشآت»، «حمله حیدری» و «دیوان باذل» است.[۱]