ذات الجیش
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
صخره بزرگی است که از تپه‌های مفرحات آغاز و در غرب العقیق - عقیق مدینه - در بالای ذی الحُلَیفه پایان می‌‌یابد. امروزه این مکان به نام «الشَّلَبیّه» شناخته می‌‌شود و بنی عوف از طایفه بنی حرب، ساکنان آن به شمار می‌‌روند. از این موضع، در سیره نبی مکرم اسلام(ص) در ذیل مسیر رسول خدا(ص) به بدر[۱] و بازگشت از بنی المصطلق[۲] ذکری به میان آمده است. «حموی» در تشریح و تحدید آن، به نقل از برخی «ذات الجیش» را بخشی از عقیق مدینه شمرده است. وی سپس به نقل از برخی دیگر از صاحب‌نظران،[۳] «اولات الجیش» را مکانی نزدیک مدینه و ذات الجیش را وادی ای بین ذوالحلیفه و برثان و یکی از منازل حضرت در مسیر رفتن به بدر و یکی از مراحل مسیر آن حضرت به هنگام بازگشت از غزوه بنی المصطلق دانسته است.[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «قال ابن إسحاق: فسلک طریقه من المدینة، علی نقب المدینة، ثم علی العقیق، ثم علی ذی الحلیفة، ثم علی أولات الجیش. قال ابن هشام: ذات الجیش» ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۹۵.
- ↑ این گروه ظاهراً با مد نظر قرار دادن اختلاف دیدگاه ابن اسحاق و ابن هشام در مورد این مکان، به توضیح و تفصیل آن پرداختند و بین ذات الجیش و اولات الجیش تفکیک قائل شده‌اند.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۰.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۸۷.