عاصم بن ابینجود اسدی در تاریخ اسلامی
آشنایی اجمالی
عاصم از موالیان بود. در علم قرائت شاگرد ابوعبدالرحمان سلمی و از شاگردان امیرمؤمنان علی(ع) بوده است. قرائت عاصم را بهترین قرائتها میدانند [۱].
مؤلف ریحانة الادب مینویسد: اصل مصاحف را که نوعاً اصل معمولی در کتابت است، موافق قرائت عاصم نوشته و قرائات هر یک از قاریان دیگر را با تعیین اسم قاری آن با خط سرخ در حواشی مینوشتند[۲]. عاصم در کوفه میزیست و همان جا در گذشت و از شیعیان امیرمؤمنان علی(ع) بود[۳].
عاصم، قرآن را بر ابوعبدالرحمان سلمی قرائت و وی بر علی بن ابی طالب(ع) قرائت میکرد. وفات عاصم در سال ۱۲۷ ه. ق روی داد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۴۵۲.
- ↑ ریحانة الادب، ج۴۷، ص۴۲۶.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص۳۴۶.
- ↑ زرکلی، اعلام، ج۳، ص۲۴۷.
- ↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 64.