مصادر نهج البلاغه
مقدمه
شریف رضی از آن‌جا که خود از راویان موثق و حدیث‌شناسی پژوهشگر به‌شمار می‌رفت و در تدوین نهج البلاغه نیز بیشتر موضوع فصاحت و بلاغت را مورد توجه قرار داده و بنای او از تدوین کتاب در واقع خلق کتابی ادبی بود، از ذکر اسناد روایات نهج البلاغه خودداری کرده است. از این‌رو برخی محققان شیعی به بررسی و تحقیق در مصادر و اسناد نهج البلاغه پرداختند. از جمله این کتاب‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مدارک نهج البلاغة و دفع الشبهات عنه: سید هادی کاشف الغطاء (م: ۱۳۶۱ ق)؛
- مصادر نهج البلاغة فی مدارک نهج البلاغة: سید هبة الدین شهرستانی (م: ۱۳۸۶ ق)؛
- استناد نهج البلاغة: امتیاز علیخان عرشی. این کتاب در مجموعه، منابع ۱۰۵ خطبه، ۳۷ نامه و ۷۹ حکمت را مشخص کرده است؛
- مصادر نهج البلاغة و أسانیده: عبدالزهراء حسینی خطیب. مؤلف در مسندسازی نهج البلاغه کوششی بلیغ داشته و در این راه از حشو و زوائد و اغراق در تعداد مصادر خودداری ورزیده است. این کتاب که در ۴ جلد تدوین شده، منابع ۱۴۴ خطبه، ۶۸ نامه، ۳۴۰ حکمت را مشخص کرده است؛
- نهج السعادة فی مستدرک نهج البلاغة: محمد باقر محمودی. این کتاب در ۱۴ جلد منتشر شده و بیش از ۸۰ درصد مطالب نهج البلاغه را مستند کرده است؛
- مدارک نهج البلاغه: آیت الله رضا استادی؛
- پژوهشی در اسناد و مدارک نهج البلاغه: سید محمد مهدی جعفری؛
- پرتوی از نهج البلاغه: سید محمد مهدی جعفری[۱].
منابع
پانویس
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 854 ـ 855.