استنفار

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۲ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

استنفار: درخواست کوچ برای یاری رساندن. واژه یاد شده به مناسبت در باب جهاد به کار رفته است.

اگر امام (ع) یا نایب خاص او از گروهی برای جهاد استنفار کند، اجابت بر آنان واجب کفایی است[۱] وجوب یاد شده تا زمانی که افراد قیام کننده برای جهاد در حد کفایت نباشند و نیز در صورتی که جهاد بر آنان واجب عینی باشد، مشروط به اذن پدر و مادر نیست. در صورت قیام افراد به جهاد در حد کفایت در واجب کفایی، پدر و مادر می‌توانند مانع جهاد فرزند شوند[۲].[۳].

منابع

پانویس

  1. ریاض المسائل، ج۷، ص۴۴۷-۴۴۲.
  2. جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۵.
  3. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص۱۶۶.