نخله

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

نَخله

از دو موضع با نام نخله نام برده شده است: یکی نخلة الشامیه و دیگر نخلة الیمانیه. نخلة الیمانیه دره‌ای است که به بطن قرن المنازل - که بر طریق یمن به مکه واقع است - منتهی می‌‌شود.^[۱] این نخله، همان بستان عبیدالله بن معمر است که مردم عادی به اشتباه آن را بستان ابن عامر می‌‌خوانند.^[۲] نخلة الشامیه هم در واقع دو وادی‌اند از آن هذیل، که به فاصله دو شب راه تا مکه قرار دارند.^[۳] این دره‌ها در بطن مر و سبوحه به هم می‌‌رسند^[۴] و سپس در وادی الغمیر خاتمه می‌‌یابند.^[۵] دو نخله الشامیه و الیمانیه در محلی به نام بستان ابن عامر (ابن معمر) به هم می‌‌رسند و با اجتماع شان، وادی واحدی را به نام مر الظهران شکل می‌‌دهند.^[۶] از مهمترین وقایع تاریخی که در آن ذکری از نخله به میان آمده، می‌‌توان به واقعه سریه عبدالله بن جحش اشاره کرد.^[۷] علاوه بر این دو نخله، برخی منابع از دو نخله دیگر به اسامی نخلة القصوی و نخله محمود – موضعی در حجاز و نزدیک مکه - در شمار مناطقی که نام نخله را یدک می‌‌کشند، نام برده‌اند.^[۸].^[۹]

منابع

بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة

پانویس

↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.
↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷. بکری فاصله این موضع تا مکه را یک شب راه گفته و در ادامه متذکر شده که دو نخله الشامیه و الیمانیه پس از اجتماع با هم، دره وادی واحدی را به نام المسد شکل می‌‌دهند و سپس به بطن مر ضمیمه می‌‌شوند. (بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴)
↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.
↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۰۲.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.
↑ بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۳۱۸.

[1] بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.

[2] بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴.

[3] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.

[4] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷. بکری فاصله این موضع تا مکه را یک شب راه گفته و در ادامه متذکر شده که دو نخله الشامیه و الیمانیه پس از اجتماع با هم، دره وادی واحدی را به نام المسد شکل می‌‌دهند و سپس به بطن مر ضمیمه می‌‌شوند. (بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴)

[5] بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۳۰۴؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.

[6] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.

[7] ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۰۲.

[8] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۷۷.

[9] بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۳۱۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]