انزجار

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

انزجار: بيزارى جستن / باز ايستادن.

انزجار قلبى مؤمن از معصيت و مُنكَر، واجب و لازمه ايمان به خداوند مى‌باشد و اقلّ مراتبِ انكار منكر است[۱].

امر به معروف و نهى از منكر: هدف از نهى از منكر، انزجار انجام دهنده منكر است. بنابراين، اگر انزجار او با اقلّ مراتب نهى از منكر، يعنى اظهار انكار با زبان حاصل شود، در همان حدّ واجب است.[۲]

نذر: نذر كردن براى انزجار از فعل حرام يا ترك واجب يا مستحب، جايز است و به آن «نذر زجر» گفته مى‌شود[۳].

صيد و ذباحه: انزجار سگ شكارى از شكار هنگام باز داشتن صاحبش، از علايم شكارى بودن آن است كه موجب حلّيت شكار آن و نيز جواز خريد و فروش و نگهدارى آن مى‌باشد[۴].

حدود: فايده اجراى حدّ، انزجار مجرم از كرده خويش است. بنابراين، واجب است حدّ شارب خمر، پس از برطرف شدن مستى او جارى شود.[۵]

زجر و منع كسى كه به خانه‌هاى مردم سَرَك مى‌كشد جايز است و در صورت عدم انزجار، پرتاب كردن سنگ و چوب نيز به طرف وى جايز مى‌باشد و اگر به وسيله آن آسيبى ببيند يا بميرد، خونش هدر است و پرتاب كننده ضامن نيست؛ ولى اگر پرتاب، قبل از بازداشتن وى از اين عمل باشد، پرتاب كننده ضامن است[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. توضيح المسائل (گلپايگانى)، ص 491 م 2863 ؛ جواهر الكلام، ج 21، ص 374.
  2. جواهر الكلام، ج 21، ص 378.
  3. جواهر الكلام، ج 35، ص 364.
  4. جواهر الكلام، ج 36، ص 19.
  5. جواهر الكلام، ج 41، ص 461.
  6. جواهر الكلام، ج 41، ص 660 ـ 661.
  7. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۲3-۷۲4.