اتلاف

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۴ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

اِتلاف: نابود كردن.

حكم

حکم اتلاف از جهت تکلیفی بر حسب موارد آن مختلف است.

اتلاف مال خود از روی اسراف یا تبذیر یا مالِ محترم فردی دیگر حرام است. [۱]اتلاف گاه جایز است، مانند اتلاف اموال کفّار حربی و گاه واجب، مانند اتلاف آلات قمار و آلات لهو. از جهت وضعی نیز حکم اتلاف بر حسب موارد، مختلف است؛ گاه موجب ضمان است، مانند اتلاف مال محترم دیگری بدون اجازه او یا شارع و اتلاف صید در حرم یا غیر حرم (حِلّ) توسط مُحرم.[۲] در مواردی نیز ضمان آور نیست، مانند اتلاف آلات لهو و قمار و یا اتلاف مال دیگری به اکراه و اجبار که در این صورت ضمان بر عهده مُکرِه است نه مُکرَه[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. منتهی المطلب ۷/ ۲۲۰؛ حاشیة مجمع الفائدة/ ۶۳۲
  2. جواهر الکلام ۱۸/ ۲۸۸
  3. جواهر الکلام ۳۷/ ۵۷
  4. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، ص۲۴۴-۲۴۵.