عمار بن معاویة بن اسلم دهنی عبدی کوفی بجلی
آشنایی اجمالی
ابومعاویه عمار بن معاویة بن اسلم دهنی عبدی کوفی بجلی از موالی حکم بن نفیل،[۱] اهل کوفه[۲] و از قبیله بنی دهن بود.[۳] عمار از یاران و راویان امام صادق[۴] و امام باقر(ع) بود و از سعید بن جبیر، حکم بن عتیبه و مالک بن عمیر نیز روایت نموده است. روایتگرانی مانند فرزندش معاویه، شعبة بن حجاج، سفیان بن عینه، عبدالله بن شبرمه و عمر بن سعید ثوری[۵] از وی روایت نموده‌اند. وی از فقها[۶] و بزرگان شیعه و از جمله کسانی است که فقه را از ائمه(ع) روایت کرده‌اند.[۷] رجال‌نویسان او را صدوق[۸] و از افراد مورد اعتماد به شمار آورده‌اند.[۹] وی به سال ۱۳۳ هـ درگذشت.[۱۰] کتاب الحدیث اثر وی می‌‌باشد[۱۱].[۱۲]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ تهذیب الکمال ۲۱/۲۰۸.
- ↑ الثقات ۵/۲۶۸.
- ↑ تنقیح المقال ۲/۳۱۷.
- ↑ رجال الطوسی ۲۵۰ تنقیح المقال ۲/۳۱۸.
- ↑ تهذیب الکمال ۲۱/۲۰۸.
- ↑ قاموس الرجال ۷/۹۵.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۷۵.
- ↑ تقریب التهذیب ۲/۴۸.
- ↑ الجرح و التعدیل ۶/۳۹۰ میزان الاعتدال ۳/۱۷۰.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۶/۱۳۸.
- ↑ الذریعه /۳۵۲.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۵۶۳.