معانقه در معارف و سیره نبوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

در سیره پیامبر گرامی اسلام (ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی‌طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «لَمَّا جَاءَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً، وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۱].

در روایت دیگری از امام صادق (ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، رحمت خداوند آن دو را فرا می‌گیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۲].[۳]

در سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ عَنْ آبَائِهِ(ع) قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) لَمَّا جَاءَهُ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۴].

در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن هم دیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، رحمت خداوند آن دو را فرا می‌گیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۵].[۶]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
  2. اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
  3. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۲۳.
  4. الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
  5. اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
  6. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۲۳.