معانقه در معارف و سیره نبوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۳ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

در سیره پیامبر گرامی اسلام (ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی‌طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «لَمَّا جَاءَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً، وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۱].

در روایت دیگری از امام صادق (ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، رحمت خداوند آن دو را فرا می‌گیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۲].[۳]

در سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ عَنْ آبَائِهِ(ع) قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) لَمَّا جَاءَهُ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۴].

در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن هم دیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، رحمت خداوند آن دو را فرا می‌گیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۵].[۶]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
  2. اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
  3. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۲۳.
  4. الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
  5. اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
  6. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۲۳.