علم امام (پایاننامه)
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
علم امام (ع) | |
---|---|
زبان | فارسی |
پژوهشگر | علیرضا فاخرزاد (ایران) |
استاد راهنما | سید حسن مصطفوی (ایران) |
موضوع | امام، علم و تشیع |
مذهب | شیعه |
سال دفاع | ۱۳۷۵ |
وابسته به | دانشگاه امام صادق (ع) |
تعداد صفحات | ۱۱۵ |
وبگاه معرف | پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایران داک) |
علم امام (ع) پایاننامهای است که به موضوع امامت میپردازد و به بحث علم امام نگاه ویژه دارد. این پایاننامه توسط آقای علیرضا فاخرزاد نگاشته و در دانشکده الهیات، معارف اسلامی و ارشاد وابسته به دانشگاه امام صادق (ع) دفاع شده است. استاد راهنمای این پایاننامه آقای سید حسن مصطفوی و استاد مشاور آن آقایان علیاکبر غفاریصفت و کامران ایزدی مبارکه است.[۱]
چکیده پایاننامه
- پژوهشگر این پایاننامه در ابتدای چکیده خود میگوید: « بحث پیرامون امام(ع) از مباحث بسیار مهم و ضروری در سلسله مباحث کلامی و اعتقادی است».
- در این رساله آمده است: « امام(ع) در نزد شیعه حافظ شریعت و مفسر واقعی قرآن کریم و احکام اسلام است. لذا عقلا امام(ع) میبایستی فردی آگاه نسبت به اصول و فروع دین و احکام مسایل آن باشد. چرا که اگر امام(ع) آگاه به این مسایل نباشد، امامت وی لغو و بیهوده خواهد بود ولی اینکه امام(ع) از کلیه مسائل و علوم دیگر آگاه باشد، اعتقاد به آن عقلا واجب نیست . چرا که بدون این علم و آگاهی، امام(ع) میتواند آنگونه که شایسته است تمامی وظایف مربوط به امامت جامعه مسلمین را به انجام رساند. از طرف دیگر، با توجه به نظر حکما درباره علم و ادراک و مراتب قوه عقل در انسان بخصوص در انسان کامل، اینکه امام(ع) بعضی از امور غیبی را بداند و به آنها آگاه باشد عقلا جایز است و امام میتواند به خواست و اراده الهی از بعضی از این امور آگاه و مطلع گردد. ولی اینکه عقلا واجب باشد امام(ع) این امور را بداند، دلیلی وجود ندارد. همچنین با دقت در اخبار و روایات متعدد و نیز بررسی تاریخی زندگی ائمه معصومین(ع) این نتیجه بدست میآید که علاوه بر جواز عقلی اطلاع و آگاهی از غیب برای امام(ع) این امر محقق گشته است و آنان به لطف الهی از این علم برخوردار گشتهاند».[۱]
فهرست پایاننامه
- مقدمه:
- تمایز بین مذهب شیعه اثنیعشری و دیگر مذاهب اسلامی؛
- اختلاف نظر در علم غیب امام(ع)؛
- ضرورت بحث پیرامون علم امام(ع)؛
- روش تحقیق در این نگارش؛
- فصل اول: تبیین جایگاه علم امام(ع) در نزد شیعه:
- امام(ع) و علم او در نظر شیعه؛
- امامت از اصول مذاهب تشیع؛
- امامت امتداد رسالت؛
- حدیث امام موسی کاظم(ع)؛
- امامت روح و جان عقاید و اعمال امت؛
- تقلید در اصل امامت جائز نیست؛
- اشکالات فرع دانستن امامت؛
- امامت از مسائل کلامی است نه فقهی؛
- مسئله علم امام(ع) از فروعات اصل امامت است؛
- تحصیل معرفت تفصیلی در باب علم امام(ع)؛
- فرق ایمان و اسلام؛
- فرق اسلام و ایمان در بین علمای امامیه؛
- علم باطنی امام(ع)؛
- معنای غیب و علم به آن؛
- منشأ اختلاف بین علماء در علم امام(ع)؛
- فصل دوم: نفس انسان و کیفیت علم انسان کامل از نظر حکمای اسلام:
- امام(ع) مصداق اتمالشان کامل؛
- نفس انسانی از دیدگاه حکمای اسلامی؛
- قوای ادراکی نفس؛
- انواع ادراک و مراتب آن؛
- قوای مدرک نفس حیوانی؛
- قوای ادراکی نفس انسان؛
- مراتب قوه عقل نظری؛
- عقل بالمستفاد؛
- فرق ادراک افاضات بین نفس انسان کامل و نفوس دیگر؛
- نحوه اطلاع انسان کامل از غیب؛
- فصل سوم: منشأ، کیفیت و حیطه علم امام(ع):
- منشأ و کیفیت علم امام(ع)؛
- کمیت و مقدار علم امام(ع)؛
- منابع علم امام(ع)؛
- آگاهی امام(ع) از حقیقت قرآن؛
- کتاب مبین؛
- اسامی دیگر کتاب مبین؛
- حقیقت قرآن مجید در لوح محفوظ؛
- تعلیم پیامبر(ص) و امام پیشین(ع)؛
- کمیت علم تعلیم شده توسط پیامبر یا امام پیشین؛
- فصل چهارم: شبهات پیرامون علم امام(ع) و پاسخ آنها:
- آیاتی که دلالت دارند علم غیب منحصر به خداوند است؛
- آیاتی که در آنها پیامبران(ع) علم غیب را از خود سلب میکنند؛
- آیاتی که خداوند تعالی علم غیب را از پیامبران (ع) نفی میکند؛
- آیات مؤید علم غیب برای غیر خداوند تعالی؛
- خاتمه:
- امام(ع) آگاه است به اصول و فروع دین وسایل و احکام آن؛
- اعتقاد به علم غیب برای امام(ع) عقلا واجب نیست؛
- اخبار و روایات دلالت بر دانا بودن ائمه به غیب دارد؛
- منشأ علم امام(ع) گوناگون است؛
- علم امام(ع) به لوح قضای غیر حتمی برای او تکلیف آور نیست؛
منابع.[۲]
درباره پدیدآورندگان
- در مورد پژوهشگر این پایاننامه اطلاعاتی در دست نیست.
- استاد راهنمای این پایاننامه حجت الاسلام و المسلمین سید حسن مصطفوی، (متولد ۱۳۱۵ خراسان جنوبی). عضو هیأت علمی و مدیر گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه امام صادق(ع)، عضو رسمی کمیته خبرگان بدون مدرک وزارت علوم و تحقیقات فناوری، عضو رسمی کمیته گزینش استاد و برنامه ریزی وزارت علوم، ریاست دانشکده الهیات دانشکده الهیات دانشگاه تهران، ریاست دانشکده الهیات دانشگاه امام صادق (ع)، سرپرستی کاخ نیاوران از طرف حضرت امام خمینی.[۳]
- در مورد استاد مشاور این پایاننامه اطلاعاتی در دست نیست.
استخراج مقاله از پایاننامه
در این باره، اطلاعاتی در دست نیست.
چاپ پایاننامه به صورت کتاب
در این باره، اطلاعاتی در دست نیست.
پانویس
پیوند به بیرون
ردهها:
- پایاننامهشناسی جامع امامت و ولایت
- پایاننامهشناسی امامت
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت با تعداد صفحات بیش از ۱۰۰
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت به زبان فارسی
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت دکتری
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت دانشکده الهیات، معارف اسلامی و ارشاد
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت دانشگاه امام صادق (ع)
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایران داک)
- پایاننامهشناسی پایاننامههای علم امام
- پایاننامهشناسی پایاننامههای علم امام به زبان فارسی
- پایاننامهشناسی پایاننامههای علم امام دارای فهرست
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت دانشجوی اهل ایران
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت پژوهشگر علیرضا فاخرزاد
- آثار امامت و ولایت علیرضا فاخرزاد
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت استاد راهنما سید حسن مصطفوی
- آثار امامت و ولایت سید حسن مصطفوی
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت استاد مشاور علیاکبر غفاریصفت
- آثار امامت و ولایت علیاکبر غفاریصفت
- پایاننامهشناسی پایاننامههای امامت استاد مشاور کامران ایزدی مبارکه
- آثار امامت و ولایت کامران ایزدی مبارکه
- پایاننامههای فاقد تصویر
- پایاننامههای فاقد معرفی پدیدآورنده
- پایاننامههای فاقد تصویر پدیدآورنده