علم امام از منظر آیات و روایات (پایان‌نامه)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۰۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

علم امام (ع) از منظر آیات و روایات
زبانفارسی
پژوهشگرفاطمه مولایی‌فر (ایران)
استاد راهنماسید محمود موسوی (ایران)
موضوععلم امام، علم غیب، آیات و روایات
مذهبشیعه
سال دفاع۱۳۹۲
وابسته بهدانشگاه باقرالعلوم (ع)
تعداد صفحات(نامعلوم)
وبگاه معرفپژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایران داک)

علم امام (ع) از منظر آیات و روایات پایان‌نامه‌ای است که به موضوع امامت می‌پردازد و به بحث علم امام از نظر آیات و روایات نگاه ویژه دارد. این پایان‌نامه توسط خانم فاطمه مولایی‌فر نگاشته و در دانشکده الهیات و معارف اسلامی وابسته به دانشگاه باقرالعلوم (ع) دفاع شده است. استاد راهنمای این پایان‌نامه آقای سید محمود موسوی و استاد مشاور آن آقای حسن معلمی است.[۱]

چکیده پایان‌نامه

  • پژوهشگر این پایان‌نامه در ابتدای چکیده خود می‌گوید: « مسأله علم امام یک خصوصیت لازمی است که امام باید آن را داشته باشد تا در مسیر هدایت انسان‌ها، دچار اشکال نشود، مراجعه به تاریخ اسلام و آیات و روایات نشان می‌دهد که پیامبران و امامان در پاسخ به هر سؤالی، بهترین و کامل‌ترین جواب را داده و هرگز از پاسخ دادن به هیچ سوالی عاجز نبوده‌اند، در مورد حقیقت علم امام، علوم ائمه تنها منحصر به آن چه از پیامبر اکرم(ص)، بی‌واسطه یا با واسطه شنیده بودند، نبوده، بلکه ایشان از نوعی، علوم غیرعادی نیز بهره‌مند بودند، یعنی علم غیب که خداوند به آنان بخشیده و از طریق الهام و نیروی معنوی خاصی است. علم غیب مطلق و ذاتی از آن خداوند است، اما علم غیب نسبی ویژه معصومان الهی است».
  • در این رساله آمده است: « دو دیدگاه در مورد مطلق یا مشروط بودن علم ائمه وجود دارد، که طبق دیدگاه اول، یعنی مطلق بودن، معصومان همواره از همه امور مربوط به حال، گذشته و آینده آگاه‌اند و چیزی از رویدادهای جهان بر آنان پوشیده نیست. دیدگاه دوم که اکثر دانشمندان شیعی در این دسته، جای دارند که آگاهی امامان از امور غیبی و... به خواست و اراده آنان، ارتباط دارد، یعنی هرگاه امام بخواهد چیزی را بداند، خداوند به او می‌آموزد، یعنی با خواست و مشیت و اجازه خداوند از حوادث گذشته و آینده آگاهی می‌یابند».
  • پژوهشگر می‌افزاید: «نکته دیگر این که ائمه در بکارگیری دانش غیبی خویش، پیرو تکالیف و مصلحت‌های واقعی بوده‌اند و بر این اساس در بیشتر اوقات، تنها علوم بشری خود را ملاک عمل قرار می‌دادند و گاهی نیز دانش غیبی را بنا به مصلحت‌ها و حکمت ها، مبنای عمل خود قرار می‌دادند که این مساله، پایه و اساس حل بسیاری از شبهات پیرامون علم غیب امام می‌باشد». [۱]

فهرست پایان‌نامه

اطلاعاتی در دست نیست.

درباره پدیدآورندگان

  • در مورد پژوهشگر این پایان‌نامه اطلاعاتی در دست نیست.
  • استاد راهنمای این پایان‌نامه سید محمود موسوی. محقق دانشگاه مفید و دانشگاه امام صادق(ع)، عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع)، مدرس دانشگاه تربیت مدرس، پژوهشکده فلسفه و کلام دفتر تبلیغات، دانشگاه مفید، باقرالعلوم و مؤسسه امام.[۲]
  • استاد مشاور این پایان‌نامه حسن معلمی، (متولد ۱۳۳۸ اصفهان). دبیر گروه فلسفه مؤسسه امام خمینی، مدیر گروه فلسفه و کلام سازمان مدارس و حوزه علمیه خواهران، عضو هیئت علمی مؤسسه امام خمینی، مدرسه امام خمینی و مؤسسه در راه حق، رئیس هیئت مدیره انجمن معرفت شناسی حوزه علمیه قم، عضو هیئت علمی گروه فلسفه دائره المعارف عقلی مؤسسه امام خمینی، مدرس مؤسسه امام خمینی، حوزه علمیه خواهران، مدرسه آیت‌الله گلپایگانی و مؤسسه در راه حق.[۳]

استخراج مقاله از پایان‌نامه

در این باره، اطلاعاتی در دست نیست.

چاپ پایان‌نامه به صورت کتاب

در این باره، اطلاعاتی در دست نیست.

پانویس