سیره سیاسی ائمه معصومین از دیدگاه امام خمینی (پایان‌نامه)
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
سیره سیاسی ائمه معصومین (ع) از دیدگاه امام خمینی (ره) عنوان پایان‌نامه‌ای است به قلم عذرا باباکریمی که در آن موضوع روش‌ها و اسلوب‌های خاص ائمه در قول و فعل و تقریر خود در حوزه سیاسی و زندگی سیاسی اجتماعی مورد تحقیق و بررسی قرار می‌گیرد. این پایان‌نامه با همراهی منصور میراحمدی به عنوان استاد راهنما و نجف لک‌زایی به عنوان استاد مشاور تدوین و در دانشگاه باقرالعلوم دفاع شده است.[۱]
| سیره سیاسی ائمه معصومین (ع) | |
|---|---|
| از دیدگاه امام خمینی (ره) | |
 | |
| زبان | فارسی |
| پژوهشگر | عذرا باباکریمی (ایران) |
| استاد راهنما | منصور میراحمدی (ایران) |
| موضوع | سیره سیاسی امام، |
| مذهب | شیعه |
| سال دفاع | ۱۳۸۵ |
| تعداد صفحات | ۲ |
| وبگاه معرف | پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه نت |
چکیده پایان‌نامه
- پژوهشگر در ابتدای چکیدهٔ این پایان‌نامه می‌نویسد: « در پژوهش حاضر در پی این سئوال که مفهوم سره سیاسی معصومین(ع) و اصول حاکم بر آن از دیدگاه امام خمینی چیست؟ این فرضیه ارائه شده که سیره سیاسی معصومین (ع) از دیدگاه امام خمینی به مفهوم روش و اسلوب خاصی است که ائمه در قول و فعل و تقریر خود در حوزه سیاسی و زندگی سیاسی اجتماعی به کار گرفته اند و اصول حاکم بر سیره عبارت از عدالت، قانون گرایی، مصلحت گرایی، امر به معروف و نهی از منکر و قدرت می باشد. ار آنجا که دراندیشه سیاسی شیعه قول و فعل و تقریر معصوم(ع) حجت است و مسلما بخشی از این قول و فعل و تقریر به امور سیاسی- اجتماعی تعلق می گیرد. در پژوهش حاضر تحت عنوان سیره سیاسی ائمه معصومین (ع) از دیدگاه امام خمینی(ره) نیز سیره سیاسی آن بزرگواران به عنوان الگوهای کامل و عملی در طول تاریخ اسلام مد نظر قرار گرفت از دید امام راحل سیره ائمه معصومین (ع) در تمامی شئون ملاک عمل می‌باشد. بررسی روش های متفاوت معصومین(ع) در مبارزات سیاسی نشان می دهد که اگر چه در ظاهر برخی از این سیره ها متفاوت به نظر می‌رسد و در هر مقطع زمانی سیره خاص و مشخصی از معصومین(ع) رائه گردیده‌است؛ اما بر این سیر ها متفاوت به نظر می‌رسد و در هر مقطع زمانی سیره خاص و مشخصی از معصومین (ع) ارائه گردیده است اما بر این سیره ها اصول مشترکی که دارای ماهیت عقلی- شرعی هستند؛ حاکم می‌باشد. »
- وی می‌افزاید: « اصول ثابت و مشترکی که رنگ زمانه به خود نمی گیرد و فقط مصادیق آنها در زمان های گوناگون متفاوت می باشد. اصول مشترکی چون عدالت که در سیره و زندگی فردی- اجتماعی- سیاسی ائمه به وضوح مشهور است. به گونه ای که در سیره همگی آنها شاخصه های این اصل از جمله نفی انضلام و استرحام، نفی عذر و خیانت، نفی تعدی به حقوق دیگران مشاهده می شود. »
- نگارنده در ادامه به بیان این مطلب می‌پردازد: « همچنین قیام بر علیه ظلم و جور در تمامی زمانها با اشکال متفاوت در سیره آنها به چشم می خورد. این اصل ما را به اصل دیگری رهنمون می شود. اهتمام به قانون و تبعیت و اجرای آن با توجه به عنصر مقتضیات زمان اصل است که به عنوان امری قطعی و مسلم در سیره آنها محسوب می شود. در واقع بی توجهی به قانون در سیره آنها جایگاهی ندارد و یا عدالت آنها سازگار نمی باشد. از طرفی در اسلام عدالت فردی و اجتماعی به عنوان هدف قانون گذار و قانون الهی مد نظر است. در این راستا قانون الهی بر اساس عدالت و به منظور عدالت فردی و اجتماعی وضع گردیده است. و هدف آن نفع و مصلحت همه مردم می باشد. لذا عنصر مصلحت اسلام و مسلمین به عنوان عنصری تاثیر گذار در سیره آن بزرگواران نمود یافته به گونه ای که بررسی گردید ائمه مسلمین در موارد بسیاری این سیره و روش خویش را در جهت هدایت کردند. ان بزرگواران در راستای ایجاد عدالت فردی اجتماعی و اجرای قانون الهی- کتاب و سنت- سعی نموده اند با توجه به اصل امر به معروف و نهی از منکر، وظیفه ارشاد و هدایت خلق به سوی حق را عملی سازند این اصل به عنوان اصل مبقیه اسلام و اصلی فراگیر محسوب می گردد و می توان گفت تمام اهداف مثبت و منفی اسلام از جمله تشلیل حکومت را در بر می گیرد. در واقع عملی شدن اصول فوق بدون توجه به بزرگترین معروف سیاسی که همان حکومت است، امکان نمی باشد. از طرفی وجود حکومت بدون توجه به اصل اقتدار و قدرت معنا و مفهوم نمی یابد. در هر نظامی آنچه به حکومت به عنوان ابزار اجرای قانون مشروعیت می بخشد منشاء و منبع قانونی و عقلانی قدرت و اقتدار می باشد. لذا این اصل در سیره ائمه(ع) از اهمیت خاصی برخوردار است. »[۱]
درباره پدیدآورندگان
- در مورد پژوهشگر این پایان‌نامه اطلاعاتی در دست نیست.
- استاد راهنمای این پایان‌نامه دکتر منصور میراحمدی، (متولد۱۳۴۷ش، کرمان)، در سال ۱۳۶۳ جهت ادامه تحصیل وارد حوزه‌ی علمیه‌ی قم شد؛ در سال ۱۳۷۰ در رشته‌ی «علوم سیاسی» مؤسسه‌ی آموزش عالی باقرالعلوم (علیه‌السلام) پذیرفته شده و دکتری «علوم سیاسی» خود را در دانشگاه تهران اخذ کرده و از آن پس در دو زمینه‌ی علوم حوزوی و دانشگاهی مشغول به تحصیل و تحقیق و تدریس می‌باشد.
او علاوه بر معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی به ریاست ریاست پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی مشغول می‌باشد.
- استاد مشاور این پایان‌نامه حجت الاسلام و المسلمین نجف لک‌زایی (متولد ۱۳۴۸ش، سیستان)، هم زمان با تحصیل در حوزه علمیه، از سال ١٣۶٠ تا ١٣٨٢، موفق شد تا تحصیلات دانشگاهى خود را در رشته علوم سیاسى در مقاطع کارشناسى، کارشناسى ارشد و دکترى به پایان برساند. هم اکنون دارای دکتری علوم سیاسی از دانشگاه امام صادق و دارای تحصیلات حوزوی تا سطح اجتهاد می‌باشد.
او علاوه بر پژوهش در زمینه علوم دینی و سیاسی به استادی گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم، معاونت سابق فرهنگی مجمع جهانی اهل بیت و ریاست پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی مشغول است و بیش از ۱۰ جلد کتاب و ۵۰ مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است.« درآمدی بر مستندات قرآنی فلسفه سیاسی امام خمینی»، «چالش سیاست دینی و نظم سلطانی»، «امنیت متعالیه»، «قران کریم و خط مشی های سیاسی» برخی از این آثار است.
استخراج مقاله از پایان‌نامه
در این باره، اطلاعاتی در دست نیست.
چاپ پایان‌نامه به صورت کتاب
در این باره، اطلاعاتی در دست نیست.