بررسی محتوایی زیارت جامعه کبیره (مقاله)
بررسی محتوایی زیارت جامعهٔ کبیره، عنوان مقاله‌ای است که به بررسی محتوای این زیارت می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۵ صفحه‌ای ابتدا با زبان عربی و به قلم محمد السند نگاشته شده، سپس با ترجمهٔ عدنان درخشان به زبان فارسی در فصلنامه سفینه (شماره ۱۶، پاییز ۱۳۸۶ ش) انتشار یافته است.[۱]
| بررسی محتوایی زیارت جامعهٔ کبیره | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی ترویجی |
| زبان | فارسی |
| زبان اصلی | عربی |
| نویسنده | محمد السند |
| مترجم | عدنان درخشان |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه سفینه |
| وابسته به | موسسه فرهنگی نبأ مبین |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۸۶ |
| شماره | ۱۶ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیدهٔ مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیدهٔ مقاله می‌نویسد: «زیارت جامعهٔ کبیره دارای مضامین عالیه و معارف بلند دینی است که در این معارف، اهل‌البیت (ع) واسطهٔ فیض الاهی معرفی شده و مقام‌ها و فضایلی برای ایشان بیان شده است. برخی با توجه به این مقام‌ها پرسش‌هایی را مطرح کرده‌اند، از جمله: منافات ظاهری عبارت «و إیاب الخلق إلیکم و حسابهم علیکم» با ظواهر آیات قرآن.»
- وی در ادامه این مطلب را مطرح می‌کند: «در این مقاله، نظریهٔ جسم‌انگاری مطرح و دلایل بطلان آن، مباحث مرتبط با صفات الاهی، تجلی صفات الاهی از طریق مخلوقات برتر، نفی تعطیل و نفی تشبیه و پیامدهای نفی تعطیل و ارتباط نفی تشبیه به بحث معاد و حسابرسی اعمال در معاد تبیین شده است. تفاوت دیدگاه مکتب اهل‌بیت (ع) با سایر مکاتب در صفات الاهی نیز بیان گردیده است. نویسنده پس از تقسیم‌بندی صفات الاهی، مخلوقات شریف و کریم را واسطهٔ افعال الاهی برشمرده است.»[۲]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- نظریهٔ جسم‌انگاری؛
- بطلان جسم‌انگاری؛
- نفی تعطیل و پیامدهای آن؛
- ارتباط بحث نفی تشبیه به بحث معاد؛
- تفاوت دیدگاه مکتب اهل‌بیت (ع) و مکاتب دیگر در صفات خداوند؛
- دیدگاه مکتب اهل‌بیت (ع) دربارهٔ حکومت الاهی؛
- بیان امیرالمؤمنین (ع) در وصف ذات مقدس خداوند؛
- مخلوقات واسطهٔ افعال الاهی‌اند؛
- تقسیم‌بندی صفات الاهی؛
- تجلی صفات الاهی به واسطهٔ افعال و مخلوقات برترش؛
- بازگشت بندگان و حسابرسی آنان در روز قیامت؛
- عبارت‌‌های قرآنیِ مشابه با «بازگشت و حسابرسی»؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت‌الله محمد السند (متولد ۱۳۸۲ ق، بحرین)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید محمد صادق روحانی، میرزا هاشم آملی، حسین وحید خراسانی، عبدالله جوادی آملی، حسن حسن زاده آملی، سید محمد رضا گلپایگانی، جواد تبریزی، سید علی فانی، اصفهانی فرا گرفت. همکاری با شبکه رافد و نویسندگی در موسسه آل‌البیت از جمله فعالیت‌های وی است.
او علاوه بر تدریس در حوزهٔ علمیه، بیش از ۲۴ مقاله و ۴۸ کتاب نگاشته است. الإمام الحسن بن علی؛ شجاعة ، قیادة، و حکمة سیاسیة، أسرار زیارة الأربعین، آیتان محکمتان؛ نظرة تفسیریّة على آیتی النّور والتّطهیر، الإجتهاد والتّقلید فی علم الرّجال و أثره فی التّراث العقائدی، الغلو و الفِرَق الباطنیّة، رواة المعارف بین الغلاة و المقصرة، الشّعائر الدّینیّة؛ نقد و تقییم، الرّأی الآخر فی الوحدة و التّقریب، إتمام المسافر فی جمیع مشاهد الأئمّة، الرّجعة، بین الظّهور والمعاد، عوالم الإنسان و منازله، العقل العملی و قضایاه و سند الأصول؛ بحوث فی أصول القانون و مبانیّ الأدلّة برخی از آثار او است.[۳]