تمسک به اهل بیت

مقدمه

یکی از وظایف ما نسبت به اهل بیت(ع) تمسّک به آنهاست. تمسک به اهل بیت(ع) در قالب حدیث شریف ثقلین تبیین شده است^[۱].
تمسک به اهل بیت(ع) نیز به‌معنای چنگ زدن به اهل بیت(ع) و محکم گرفتن آنهاست، به گونه‌ای که با وجودمان آمیخته گردد و هیچ جدایی از آن نداشته باشیم.
تمسّک به قرآن و اهل بیت(ع) انسان را از ضلالت و گمراهی حفظ می‌کند ^[۲] و به سعادت می‌رساند ^[۳]^[۴].

↑ «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ»؛ وسائل الشیعة، ج۲۷، ص۳۳.
↑ «مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا»
↑ «وَ فَازَ مَنْ تَمَسَّكَ بِكُمْ».
↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۹۳.