پژوهشی درباره زیارت‌های جامعه (مقاله)
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
پژوهشی دربارهٔ زیارت‌های جامعه، عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی زیارات جامعه و سند آنها می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۲ صفحه‌ای به قلم سید محمد کاظم طباطبایی نگاشته شده و در فصلنامه مطالعات اسلامی (شماره ۶۲، زمستان ۱۳۸۲ ش) انتشار یافته است.[۱]
| پژوهشی دربارهٔ زیارت‌های جامعه | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| زبان اصلی | عربی |
| نویسنده | سید محمد کاظم طباطبایی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مطالعات اسلامی |
| وابسته به | دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مشهد |
| محل نشر | مشهد، ایران |
| تاریخ نشر | زمستان ۱۳۸۲ |
| شماره | ۶۲ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیدهٔ مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیدهٔ مقاله می‌نویسد: «زیارت پیشوایان معصومS آدابی دارد. از جمله آن آداب، خواندن زیارتنامه‌ها و اذکار مخصوصی است که از ائمه(ع) به دست ما رسیده است. عالمان امامی این زیارتنامه‌ها و اذکار را در مطاوی کتاب‌های حدیث یا در مؤلفاتی مستقل ثبت کرده‌اند».
- وی در ادامه این مطلب را مطرح می‌کند: «در میان زیارتنامه‌های مأثور، زیارت‌هایی هست که با عنوان «زیارات جامعه» شناخته می‌شود. از میان زیارت‌های جامعه، دو زیارت جامعهٔ کبیره و جامعهٔ صغیره از شهرتی ویژه برخوردار است».
- نگارنده پس از توصیف زیارت‌های جامعه، با مراجعه به کتب اهل فن مقدار اعتبار و ضعف و قوت این دو زیارت را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده است که با صرف نظر از صحت مضامین این دو زیارت، سند زیارت جامعهٔ صغیره نسبت به سند زیارت جامعهٔ کبیره از قوت و استحکام بیشتری برخوردار است[۲].
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین سید محمد کاظم طباطبایی (متولد ۱۳۴۴ ش، قم)، ریاست پژوهشکده علوم و معارف حدیث و سردبیر نشریه آیت بوستان از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی به راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌های دانشجویان نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «تاریخ حدیث شیعه»، «منطق فهم حدیث»، «مفهوم‌شناسی و بررسی چگونگی تأویل احادیث در مکتب عقلی ملاصدرا» و «حدیث‌خوانی روشمند» برخی از این آثار است.[۳]