آیات حکم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
  • أَلَا لَهُ الْحُكْمُ[۱].
  • إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ[۲].
  • وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا[۳].
  1. «بدانید که حُکم و داورى، مخصوص اوست» سوره انعام، آیه ۶۲.
  2. «حُکم و فرمان، تنها از آنِ خداست» سوره انعام، آیه ۵۷.
  3. «و او هیچ کس را در حُکم خود شرکت نمى‌‌دهد» سوره کهف، آیه ۲۶.