اعلمیت امیرالمؤمنین از دیدگاه حکم بن عتیبه (مقاله)
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
اعلمیت امیرالمؤمنین از دیدگاه حکم بن عتیبه عنوان مقاله‌ای است به زبان فارسی که به بررسی اعلمیت امام علی (ع) از منظر حکم بن عتیبه می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۱ صفحه‌ای به قلم محمد جعفر طبسی نگاشته شده و در فصلنامه صراط (شماره ۱۱، زمستان ۱۳۹۲) منتشر گشته است.[۱]
| اعلمیت امیرالمؤمنین از دیدگاه حکم بن عتیبه | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | محمد جعفر مروجی طبسی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه صراط |
| وابسته به | مؤسسه آموزشی پژوهشی مذاهب اسلامی |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | زمستان ۱۳۹۲ |
| شماره | ۱۱ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «موضوع برتری و اعلمیت علی بن ابی طالب (ع) از زبان صحابه پیغمبر اکرم (ص) و تابعین بسیار مهم و قابل توجه است و جامعه اسلامی پس از رحلت آن حضرت جهت استمرار و ادامه رسالت و نبوت به چنین شخصیتی بی‌نظیر نیاز مبرم داشت».
- نویسنده در ادامه چکیده می‌نویسد: «البته مسئله جانشینی آن حضرت نقطه شروعش از یوم‌الدار آغاز گردید و اوجش در حجة‌الوداع پس از پایان مناسک حج و پایانش در روزهای آخر عمر مبارک آن حضرت ورق خورد و اراده جدی او در روزهای پایانی عمرش که به شدت بیمار بود بر این تعلق گرفت تا موضوع خلافت را مکتوب کند که متأسفانه برخی از صحابه به شدت با آن مخالفت ورزیدند و جریان به (إن الرجل لیهجر) انجامید و نامه نانوشته ماند و آثار منفی آن تا روز قیامت باقی ماند».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- شخصیت حکم بن عتبه از دیدگاه اهل‌سنت:
- نتیجه؛
- حکم و اعتراف به اعلمیت امیرالمؤمنین؛
- اشکال ذهبی و پاسخ آن؛
- پاسخ به یک اتهام در مورد حکم؛
- نتیجه؛
- منابع.
درباره پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین محمد جعفر مروجی طبسی (متولد ۱۳۳۵ ش، نجف اشرف)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: حسین وحید خراسانی، سید ابوالقاسم کوکبی، مصطفی اعتمادی تبریزی، جعفر سبحانی، سید محمد صادق روحانی و ناصر مکارم شیرازی پیگیری کرد. تدریس در حوزه فقه زینبیه سوریه، تدریس در مرکز فقهی ائمه اطهار (ع) از جمله فعالیت‌های وی است.
او علاوه بر تدریس دروس حوزوی به ارزیابی مقالاتی با موضوع شرح حال علما مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «الإمام أمیر المومنین فی الغدیر أم بالیمن»، «مع الرکب الحسین (ع) من المدینه الی المدینه»، «معجم احادیث الإمام المهدی (ع)» و «امام صادق از دیدگاه اهل سنت (مقاله)|امام صادق (ع) از دیدگاه اهل سنت» برخی از این آثار است.[۲]