غاضریه
غاضریه نام سرزمین کربلا، روستایی از نواحی کوفه نزدیک کربلا. منسوب به غاضره از طایفۀ بنی اسد.
مقدمه
این روستا پس از انتقال بنی اسد به عراق در صدر اسلام، پدید آمد[۱]. امام باقرS فرمود: «الْغَاضِرِيَّةُ هِيَ الْبُقْعَةُ الَّتِي كَلَّمَ اللَّهُ فِيهَا مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ نَاجَى نُوحاً فِيهَا وَ هِيَ أَكْرَمُ أَرْضِ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ مَا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ فِيهَا أَوْلِيَاءَهُ وَ أَبْنَاءَ نَبِيِّهِ فَزُورُوا قُبُورَنَا بِالْغَاضِرِيَّةِ»[۲]. غاضریه، همان بقعه‌ای است که خداوند در آن با موسای کلیم هم سخن شد و با نوح مناجات کرد و آن گرامیترین سرزمین نزد خداست و اگر چنان نبود، خداوند اولیاء خویش و فرزندان پیامبرش را در آن به ودیعت نمی‌نهاد. پس قبور ما را در غاضریّه زیارت کنید. روایت است که امام حسینS آن نواحی را که قبرش در آنجاست، از اهل نینوا و غاضریّه به شصت هزار درهم خرید و آن را بر اهالی همانجا صدقه داد و بخشید و با آنان شرط کرد که مردم را به محلّ قبر او راهنمایی کنند و زائران قبرش را سه روز ضیافت و پذیرایی کنند[۳]. وقتی حسینS به کربلا می‌آمد، چون نام سرزمین را پرسید، از جملۀ نام‌ها غاضریّه بود و تصمیم گرفت آنجا فرود آید[۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ موسوعة العتبات المقدسه، ج۸، ص۳۱.
- ↑ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۰۹؛ ج۱۰۱، ص۱۰۸.
- ↑ مجمع البحرین، واژه کربلا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۶۱.