غل و زنجیر
مقدمه
غلّ، طوق آهنی و بند است، که در فارسی غل (مخفّف) گویند، بند گردن و بند دست، طوقی آهنی یا دوالی است که در گردن یا دست قرار دهند. "غل جامعه" نوعی غل که دست‌ها را به گردن بندد، بندی که دست‌ها را به گردن جمع می‌کند، هو القيد الذي يجمع اليمين و العنق[۱]. غل جامعه، طوقی آهنین و سنگین که در دوران ساسانی به کار می‌رفت و توسّط پدر عمر سعد در نبرد با ایرانیان به غنیمت گرفته شده بود. در دوران اسارت اهل بیت(ع) دست‌های امام سجّاد(ع) با زنجیر به گردنش بسته شده بود. از جمله کسانی که اسرای اهل بیت را در کوفه در محلّۀ کناسه دیده و امام سجاد(ع) را سوار بر شتر بی روپوش مشاهده کرده که از گردن او در اثر غل جامعه خون می‌آمده، "مسلم جصاص" بوده که در آن ایّام به تعمیر و سفید کاری قصر دار الاماره مشغول بوده است[۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۶۳.