معادن ظاهری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل معادن ظاهری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

معادن ظاهری، معادنی است که در سطح زمین قرار داشته و دست یافتن به آن متوقف بر کار چندانی نباشد؛ یعنی با کنار زدن مقداری خاک، معدن آشکار شود[۱]. معادن باطنی، به معادنی گفته می‌شود که در عمق زمین قرار دارد؛ به گونه‌ای که دست یافتن به آن، متوقف بر صرف هزینه سنگین و حفاری می‌باشد[۲]. معادن، خواه ظاهری باشد و خواه باطنی، از انفال و ملک امام (دولت اسلامی) به شمار می‌آید[۳]. این مالکیت، شامل معادنی که در زمین‌های خصوصی قرار دارند نیز می‌شود[۴][۵].

منابع

پانویس

  1. جامع المقاصد، ج۷، ص۴۱؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۱۲۷؛ الحاوی، ص۲۲۲.
  2. تحریر الاحکام، ج۴، ص۴۹۱؛ جواهر الکلام، ج۱۶، ص۱۵؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۳۴۳، باب ۳ من ابواب ما یجب فیه الخمس، حدیث ۴.
  3. تحریر الوسیله، ج۱، ص۳۵۲؛ اصول کافی، ج۱، ص۵۳۷؛ وسایل الشیعه، ج۱۸، ص۲۰۰، باب ۱۷ من ابواب کیفیة الحکم، حدیث ۱؛ جواهر الکلام، ج۱۶، ص۱۷۷.
  4. ر.ک: اقطاع ارفاقی.
  5. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۶۹.