وحی و کاربردهای قرآنی آن (مقاله)
وحی و کاربردهای قرآنی آن عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی کاربردهای وحی می‌پردازد. این مقاله ۲۴ صفحه‌ای به قلم حسام‌الدین خلعت‌بری نگاشته شده و در فصلنامه پژوهش‌نامه معارف قرآنی (شماره ۳، زمستان ۱۳۸۹) منتشر گشته است[۱]
| وحی و کاربردهای قرآنی آن | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی ترویجی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | حسام‌الدین خلعت‌بری |
| موضوع | وحی، الهام |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه پژوهش‌نامه معارف قرآنی |
| وابسته به | دانشگاه علامه طباطبایی |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | زمستان ۱۳۸۹ |
| شماره | ۳ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «وحی در لغت به معنای اشاره، نوشتن، کلام پنهانی،... و هر چیزی است که به دیگری القا می‌کنند به هر شکلی با توجه به صحبت لغت‌شناسان، انتقال پنهانی تقریبا در همه موارد مشترک است. به نظر می‌رسد سرعت معنای مطابقی وحی نمی‌باشد. در قرآن واژه وحی و مشتقاتش بیش از ۷۰ بار به کار رفته که در تمام موارد آن، به نحوی انتقال پنهانی نهفته است. موارد کاربرد وحی در قران به لحاظ معنایی، تقدیر قوانین و سنن الهی در جهان هستی و هدایت غریزی و... می‌باشد. وحی رسالی شایع‌ترین کاربرد قرآنی وحی است. در آیه ۵۱ سوره شوری، وحی در معنای اخص از ارتباط رسالی آمده است. تعریف حقیقی وحی نیازمند تجربه پیامبرانه است، لذا دیگران از درک آن ناتوان‌اند. در تعریفی جامع‌تر، وحی ارتباط ویژه خداوند با پیامبران، از راه‌هایی که آیات قرانی بر آن دلالت دارد. فرشته، مستقیم، ورای حجاب و در قالب گفتار با نوشتار و...، می‌باشد؛ وحی در این معنا مافوق آگاهی عادی بشر حسی، عقل، تجربه عرفانی و مقرون با عصمت انبیاست و نظیری در غیر انان ندارد؛ از این رو شنودهای غیبی امامان(ع) وحی اصطلاحی دانسته نمی‌شود. از موارد کاربرد وحی در استفاده می‌شود که: معنای جامعه وحی، همان القای پنهانی است. اصطلاح خاص وحی رسالی در قرآن اخص از مفهوم لغوی، و اصطلاح عام وحی رسالی متمایز از یا متعارض با دیگر کاربردهاست»[۱].
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسام‌الدین خلعت‌بری (متولد ۱۳۴۳ ش، تنکابن)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جعفر سبحانی، محمد تقی مصباح یزدی و ناصر مکارم شیرازی پیگیری کرد. او رشته مبانی نظری اسلامی را در مقطع دکتری دانشگاه باقرالعلوم(ع) به اتمام رساند. عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «ضرورت وحی و داده‌های وحیانی در نگاه اندیشمندان مسلمان»، «نگرشی نو به زوایایی از تاریخ اسلام» و «تکاپوی اندیشه‌ها در لزوم بعثت انبیاء از دیدگاه متکلمین و فلاسفه مسلمان» برخی از این آثار است.[۲]