بحثی کوتاه درباره علم امام (مقاله)
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
بحثی کوتاه درباره علم امام عنوان مقاله‌ای است که به بررسی علم امام و آگاهی وی به غیب می‌پردازد.این مقاله توسط سید محمد حسین طباطبایی به زبان فارسی نوشته شده و در مجله نور علم بهمن و اسفند ۱۳۷۱ (شماره ۴۹) در ۲۸ صفحه منتشر شده است.[۱]
| بحثی کوتاه درباره علم امام | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | (نامعلوم) |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | سید محمد حسین طباطبایی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | مجله نور علم |
| وابسته به | جامعه مدرسین حوزه علمیه قم |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهمن و اسفند ۱۳۷۱ |
| شماره | ۴۹ |
| ناشر الکترونیک | پرتال جامع علوم انسانی |
این مقاله در واقع رساله‌ای در پاسخ به کتاب شهید جاوید می‌باشد و شامل موارد ذیل نیز می شود:
- «پاسخ به استاد علامه طباطبایی پیرامون رسالۀ بحثی کوتاه دربارۀ علم امام»، نگاشتۀ صالحی نجف آبادی؛
- «نقد و پاسخ»، نگاشتۀ سید محمد حسین طباطبایی.
چکیده مقاله
در این‌باره اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست مقاله
- قسم اول از علم امام؛
- راه اثبات علم امام؛
- این علم تاثیری در عمل و ارتباطی با تکلیف ندارد؛
- قسم دوم از علم امام: علم عادی؛
- نهضت سیدالشهدا (ع) و هدف آن؛
- درگذشت معاویه و خلافت یزید؛
- امام (ع) و بیعت با یزید؛
- اثر امتناع از بیعت؛
- ترجیح مرگ بر زندگی؛
- اشاره‌های مختلف امام(ع) به وظیفه خود؛
- اختلاف روش امام(ع) در خلال مدت قیام خود؛
- بخش دوم: نقد و پاسخ.
درباره پدیدآورنده
آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی (متولد ۱۲۸۲ ش، تبریز و متوفای ١٣۶٠ ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید علی قاضی، مرتضی طالقانی، سید حسین بادکوبه‌ای، سید ابوالقاسم خوانساری، محمد حسین غروی اصفهانی، حسین نائینی و سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای به اتمام رساند. اهتمام جدی به تبیین و تدریس تفسیر قرآن کریم و مباحث فلسفی و حکمی و نیز تربیت شاگردان برجسته از جمله فعالیت‌های وی است.[۲]
او احیاکنندهٔ دروس تفسیر قرآن و فلسفه و حکمت در حوزه‌های علمیه بوده و آثار تأثیرگذاری در موضوعات مختلف علوم عقلی و نقلی تألیف کرده است. «تفسیر المیزان»، «کتاب توحید»، «رسالة النبوة و الإمامة»، «رسالة الولایة»، «سنن النبی»، «علی و فلسفهٔ الهی»، «قرآن در اسلام»، «شیعه در اسلام»، «اصول فلسفه و روش رئالیسم»، «بدایة الحکمة» و «نهایة الحکمة» برخی از این آثار است.[۲]