از امامتپدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
الحياة ج۷
باب نوزدهم: ویژگیهای حکومتهای فاسد
فصل ۱- فسادهای عام
(۱)- فساد و تباهی عمومی
(۲) - ستمگری و ستمگستری
(۳) - تبعیض در اجرای قانون
(۴)- تحریف و تفسیر تادرست قانون
(۵) - کار دادن به گمراهان و ناواردان و نفوذیان
(۶)- گسترش بدعتهای ویرانگر
فصل ۲- مبارزه با آگاهی
(۱)- مبارزه با آگاهی
(۲)- نگرش نادرست به واقعیتها
(۳) - نسنجیده کاری
(ترک کارهای اصلی، و پرداختن به کارهای فرعی)
(۴)- درستنمایی کارهای نادرست
(۵) گمراهگری افکار
(۶)۔ عاقبتنیندیشی
(۷) - عبرتنیاموزی
(۸) - آمیختن حق و باطل
(درست و نادرست، در سیاست، اقتصاد، دین، فرهنگ و ...)
فصل ۳- ضعف مدیریت
(۱)- ضعفهای مدیریت
(۲)- فقدان امنیت اجتماعی
(۳) ترویج فساد
(برای سست کردن ارادهها، و نابودی حماسههای مردمی)
(۴) - فرار از مسئولیت
(۵) - تحقیر مردم و زبون ساختن جامعه
(۶)- خودخواهی و استبداد
فصل ۳- نظام طبقاتی
(۱)- ترویج فرهنگ طبقاتی، و آزادی تفاوتهای سنگین معیشتی
(زندگی قارونی، نه قرآنی)
(۲) - فاصلهگیری از مردم
(۳) - غارت اموال مردم، از طریق نفوذیان و راهسازی قانونی برای اختلاس و غارت
(۴)- تکیه به قدرتهای پوچ و دروغین
(۵) - تحقیر بیدارگران اجتماعی
فصل ۵- مردمستیزی
(۱) - هواداری از سنتهای کهنه، برای مبارزه با ارزشهای نو
(۲) - تأکید بر مظاهر مادی (و تحقیر ارزشهای والا)
(۳) - رفتار خشونتآمیز با مردم
(۴)- تحمیل نظر خویش بر آگاهان
(از طریق قدرت و ارعاب، و تهیج عوام)
(۵) - همکاری با نفوذیان خائن و اختلاسگران بیدین