طب الرضا
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
وجود مقدس علی بن موسی الرضا(ع)، به عنوان عالم آل محمد(ص)، در برگیرنده تمام علوم زمانه می‌باشد که «علم طب»، از این قاعده مستثنی نبوده و امام(ع)، در مقام «طبیبی حاذق»، طبابت‌های منحصر به فردی را انجام داده‌اند که نمونه بارز آن، محتوای رساله ذهبیه می‌باشد[۱]. علی بن نعمان می‌گوید: «به علی بن موسی الرضا(ع) عرض کردم: فدایت شوم! من زگیل بسیاری در بدن دارم که اسباب ناراحتی مرا فراهم کرده است، از شما می‌خواهم که چاره‌ای برای رفع آن به من بدهید. امام(ع) فرمودند: برای هر کدام از آنها هفت دانه جو برگیر و بر هر یک هفت بار سوره واقعه را تا آیه ۶ و سپس آیات ۱۰۴ تا ۱۰۷ سوره طه را بخوان و بدان بِدَم، آنگاه دانه دانه آن جوها را بر هر زگیل بسای، سپس همه را در پارچه نشسته‌ای بریز و آن را به سنگی ببند و در جای تاریکی بیاویز. علی بن نعمان می‌گوید: طبق دستورات امام(ع) عمل کردم در روز هفتم دیگر اثری از زگیل در بدن من نبود»[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ برای مطالعه بیشتر در این زمینه، به کتاب مفاتیح الصحة فی طب النبی(ص) و الائمه(ع)، نوشته سید محمود ده سرخی مراجعه کنید.
- ↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۷۳.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۷۹.