آسمان در فقه اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۵۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون آسمان است. "آسمان" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نگاه کردن به آفاق آسمان پیش از نماز شب[۱] و نیز برای امام هنگام رفتن به نماز عید[۲]، مستحب است. همچنین اقامه نماز آیات[۳] و نماز استغاثه[۴] در زیر آسمان و به سمت آسمان بودن کف دست‌ها در قنوت[۵]، بلند کردن دست‌ها به طرف آسمان هنگام دعا[۶] و نگاه نکردن به آسمان در حال نماز مستحب است.[۷]

به قول مشهور افروختن چراغی که سوخت آن نجس است، تنها در زیر آسمان جایز است. [۸] برخی حوادث آسمانی، مانند خورشید گرفتگی سبب وجوب نماز آیات است.[۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت

پانویس

  1. العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۲۵؛ مستمسک العروة، ج۲، ص:۶۷ ـ ۶۸
  2. مستمسک العروة، ج۴، ص:۲۴۶
  3. مستمسک العروة، ج۴۱، ص:۵۰۴
  4. کشف الغطاء، ج۳، ص:۳۹
  5. لوامع صاحب قرانی، ج۳، ص:۴۳۱؛ الحدائق الناضرة، ج۸، ص:۲۷۲
  6. مناسک حج (مراجع)، ص:۱۶۶ ـ ۱۶۷.
  7. العروة الوثقی، ج۱، ص:۶۱۳
  8. جواهر الکلام، ج۳۶، ص:۳۸۵
  9. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۱۳۹-۱۴۰.