دینداری

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث دین است. "دینداری" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دینداری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

به معنای پای‌بندی عملی به آموزه‌های دینی است. نخستین وظیفه مسلمانان، دینداری و حفظ دین خویش است^[۱]. دینداری آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها دنیاپرستی و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی روایات آمده است که آفت دینداری، ترس است و شکمبارگی و شهوت‌پرستی^[۲]. دینداری به ویژه در روزگار غیبت بسیار دشوار است. در برخی روایات آمده است که در این روزگار، حفظ دین همانند آن است که آدمی آتشی بر کف دست نگاه دارد^[۳]. دینداری، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. دینداران، همواره در آرامش‌اند و با وقار و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل فروتنی و قناعت و رضایند و اندوه دنیا و کالای دنیوی نمی‌خورند. آثار دینداری در زندگی اجتماعی انسان نیز بسیار چشمگیر است. دینداران به مردم محبت می‌ورزند و اهل کینه و عداوت نیستند^[۴]^[۵].