رسالة فی علم النبی و الإمام بالغیب (مقاله)
رسالة فی علم النبی(ص) و الإمام(ع) بالغیب عنوان مقاله‌ای است به زبان عربی که به بررسی علم پیامبر(ص) و امام(ع) با رویکرد علم غیب می‌پردازد. این مقالهٔ ۴ صفحه‌ای به قلم سید محمد حسین طباطبایی نگاشته شده و در فصلنامه نور علم (شماره ۴۹، بهمن و اسفند ۱۳۷۱) منتشر گشته است[۱] و در کتاب علم امام (مجموعه مقالات) با گردآورى محمد حسن نادم بازنشر شده است.[۲]
| رسالة فی علم النبی(ص) و الإمام(ع) بالغیب | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | (نامعلوم) |
| زبان | عربی |
| نویسنده | سید محمد حسین طباطبایی |
| موضوع | علم علم النبی علم الامام علم غیب |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه نور علم |
| وابسته به | جامعه مدرسین حوزه علمیه قم |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهمن و اسفند ۱۳۷۱ |
| شماره | ۴۹ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
در این نوشتار نخست میان آیاتی که علم غیب را خاص خدای متعال شمرده و آیاتی که پیامبر(ص) را بهره‌مند از علم غیب قلمداد کرده، اشاره و نتیجه‌گیری می‌کند. سپس در باره روایات مربوط به علم غیب چنین داوری می‌کند که معصومان به حسب مقام نورانیت خود، علم فعلی به هر چیز دارند، اما به حسب وجود عنصری دنیوی خویش، هرگاه بخواهند، در اثر اتصال به مقام نورانیت علم پیدا می‌کنند و هرگاه نخواهند علم پیدا نمی‌کنند. آنگاه می‌گوید: مواردی که به نظر می‌آید در آنها معصومان به حوادث آینده آگاهی نداشته‌اند باید بر همین معنا حمل کرد»[۳].
فهرست مقاله
- علم الغیب فی القرآن؛
- علم الغیب فی الأخبار.[۴]
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی (متولد ۱۲۸۲ ش، تبریز و متوفای ١٣۶٠ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید علی قاضی، مرتضی طالقانی، سید حسین بادکوبه‌ای، سید ابوالقاسم خوانساری، محمد حسین غروی اصفهانی، حسین نائینی و سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای به اتمام رساند. اهتمام جدی به تبیین و تدریس تفسیر قرآن کریم و مباحث فلسفی و حکمی و نیز تربیت شاگردان برجسته از جمله فعالیت‌های وی است.[۵] او علاوه بر احیاکردن دروس تفسیر قرآن، فلسفه و حکمت در حوزه‌های علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله در موضوعات مختلف علوم عقلی و نقلی به رشته تحریر درآورده است. «وح‍ی ی‍ا ش‍ع‍ور م‍رم‍وز»، «علم امام»، «رسالة النبوة و الإمامة»، «رسالة الولایة»، «سنن النبی»، «علی و فلسفهٔ الهی»، «علم امام و نهضت سیدالشهداء»، «شیعه در اسلام» و «مجموعه رسائل» برخی از این آثار است.[۵]