ویژگی‌های صراط مستقیم در قرآن (مقاله)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

ویژگی‌های صراط مستقیم در قرآن عنوان مقاله‌ای است که به زبان فارسی که به بررسی مفهوم و معناى صراط مستقیم و ویژگی‌های آن در قرآن می‌پردازد. این مقاله ۲۷ صفحه‌ای به قلم محمد محمدی ری‌شهری نگاشته شده و در دوفصلنامه تفسیر اهل بیت (شماره ۲، پاییز و زمستان ۱۳۹۲) منتشر گشته است[۱].

ویژگی‌های صراط مستقیم در قرآن
زبانفارسی
نویسندهمحمد محمدی ری‌شهری
موضوعصراط مستقیم
مذهبشیعه
منتشر شده دردوفصلنامه تفسیر اهل بیت (ع)
وابسته بهدارالحدیث
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشرپاییز و زمستان ۱۳۹۲
شماره۲۲
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

چکیده مقاله

  • نویسنده در چکیده مقاله می‌نویسند: «صراط مستقیم، تعبیری دیگر از راه پرستش خداوند است. این بدان معناست که ویژگی‌های مذکور برای عبادت خدا بر صراط، منطبق است. همچنین خصوصیات برنامه‌هایی که خداوند با عنوان شریعت و دین برای انسان‌ها فرستاده است تا آنها درست و زیبا او را بپرستند و بندگی کنند، بر صراط مستقیم نیز صادق است.*

این ویژگی‌ها را در این مقاله برشمرده‌ایم که عبارت‌اند از: مطابقت با موازین عقلی، حق مداری، میانه‌روی و گستردگی، روشنی و یگانگی راه. برخی پیامدهای هر یک از صفات را نیز برشمرده‌ایم و در پایان و به مناسبت یگانگی راه، به مسئله تکثر دینی و تفاوت "صراط" و "سبیل" پرداخته‌ایم»[۱].

فهرست مقاله

  • چکیده؛
  • درآمد:
    • مطابقت با موازین عقلی و عملی:
  1. جایگاه عقل در فلسفه بعثت انبیا؛
  2. جایگاه عقل در رسیدن به قله تکامل؛
    • مطابقت کامل با عقل؛
  • پیامدهای هماهنگی صراط مستقیم با حق؛
    • ایمان انسان‌های بینا؛
    • جهانی شدن اسلام با پیشرفت علم و آگاهی؛
    • اعتدال؛
    • وسعت؛
    • وضوح و روشنی:
  1. ارائه راه روشن توسط خدا؛
  2. روشن‌ترین راه زندگی؛
  3. تجسم راه روشن؛
  4. توصیه به انتخاب راه روشن؛
  5. فواید انتخاب راه روشن و خطر انحراف از آن؛
  6. مقدمه تشخیص راه روشن؛
  • نتیجه‌گیری.

دربارهٔ پدیدآورنده

 
محمد محمدی ری‌شهری

آیت‌الله محمد محمدی ری‌شهری (متولد ۱۳۲۵ ش، شهر‌ ری)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: علی مشکینی، محمد فاضل‌ لنکرانی، سید محمد باقر طباطبایی سلطانی، محمد علی اراکی، حسین وحید خراسانی، جواد تبریزی، سید محمد رضا گلپایگانی و مرتضی حائری به اتمام رساند. تولیت آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)، نمایندگی مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری (دوره پنجم)، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، نمایندگی ولی فقیه و سرپرستی حجاج ایرانی، ریاست مؤسسه علمی فرهنگی دار‌الحدیث، ریاست دانشگاه قرآن و حدیث و ریاست پژوهشگاه قرآن و حدیث از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر انجام فعالیت‌های علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات دینی و اعتقادی اهتمام ورزیده است. «دانشنامهٔ عقاید اسلامی»، «دانشنامهٔ احادیث پزشکی»، «خیر و برکت از نگاه قرآن و حدیث»، «شناختنامهٔ نماز بر پایهٔ قرآن و حدیث»، «اهل بیت در قرآن و حدیث»، «حکمت‌نامهٔ پیامبر اعظم(ص)»، «سیرهٔ پیامبر خاتم (ص)»، «دانشنامهٔ امیرالمؤمنین‌ بر پایهٔ قرآن، حدیث و تاریخ»، «سیری در سیرهٔ حکومتی امام علی(ع)»، «سیاست‌نامهٔ امام علی(ع)»، «فلسفه وحی و نبوت»، «حکمت‌نامهٔ امام حسین(ع)»، «فرهنگ‌نامهٔ مرثیه‌سرایی و عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع)»، «حکمت‌نامهٔ رضوی»، «دانشنامهٔ امام مهدی(ع)» و «شرح زیارت جامعهٔ کبیره» برخی از این آثار است.[۲]

پانویس

دریافت متن