بشار بن عدی طائی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نسب وی چنین است: بشار بن عدی بن عمرو بن شوید بن زبان بن عمرو، از قبیله طی[۱] او و برادرش سوید بن عدی طائی و پدرش عدی بن عمرو طائی، جاهلیت و اسلام را درک کردند[۲]. ابن حجر[۳] در بخش سوم کتابش (مخضرمین) از او یاد کرده است. او و پدرش عدی معروف به «اعرج»، شعری درباره اسلام خود گفته‌اند[۴]. شعری که از پدر و پسر نقل شده، در منابع یکی است.

تَرَكتُ الشِعرَ وَاِستَبدَلتُ مِنهُإِذا داعي صَلاةِ الصُبحِ قاما
كِتاب اللَهِ لَيسَ لَهُ شَريكٌوَوَدَّعتُ المَدامَةَ وَالنَدامى
وَحُرّمت الخُمورَ وَقَد أَرانيبِها سَـدكاً وَإِن كانَت حَـراما[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۴، ص۱۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۶.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۴۶۶ و ج۳، ص۲۲۰ و ج۵، ص۹۵.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۴۶۶.
  4. ابن اثیر، ج۴، ص۱۴.
  5. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «بشار بن عدی طائی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۳۳.