نفی جسمانیت خدا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نفی جسمانیت خدا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • از صفات سلبی خداوند است. جسم آن است که دارای ابعاد سه گانه طول، عرض و ارتفاع است. برخی، بُعد زمانی را نیز بر این ابعاد افزوده‌اند. اجسام از اجزای مقداری ترکیب شده‌اند و به اجزای خود نیازمندند؛ اما ذات خداوند به اقتضای توحید ذاتی بسیط است و مرکب بودنش محال است و در نتیجه، جسمانی بودنش نیز ممکن نیست. قرآن کریم با صراحت، تثلیث[۱] و جسمانیت خدا را نفی می‌کند[۲]. این موضوع در علم کلام و فلسفه مطرح است[۳].

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الأَنْعَامِ أَزْوَاجًا يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ؛ سوره شوری، آیه ۱۱.
  2. الالهیات‌، ۲/ ۱۱۰.
  3. فرهنگ شیعه، ص 449.