وحی بیانی و چیستی نطق محسوس قرآن (مقاله)
وحی بیانی و چیستی نطق محسوس قرآن عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی وحی بیانی و نحوۀ سخن گفتن قرآن مجید با انسان می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۸ صفحه‌ای به قلم حامد پوررستمی نگاشته شده و در فصلنامه پژوهش‌نامه ثقلین (شماره ۱۸، پاییز ۱۳۹۴) منتشر گشته است.[۱]
| وحی بیانی و چیستی نطق محسوس قرآن | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | حامد پوررستمی |
| موضوع | وحی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه پژوهش‌نامه ثقلین |
| وابسته به | پردیس فارابی دانشگاه تهران |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز ۱۳۹۴ |
| شماره | ۱۸ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «سبک و نحوۀ سخن گفتن قرآن مجید با انسان، همواره یکی از خدشه‌های ذهنی انسان به‌خصوص دین‌پژوهان معاصر است که ذهن آنها را می‌گزد. به باور نویسنده قالب تجلی این سبک را باید در حقیقتی به نام "نطق قرآن" جست‌وجو کرد. بر اساس قراین لغوی و روایی، معنای "انتقال و ارائۀ پیام و مراد" در واژۀ "نطق" نهفته است و این پیام و مراد شاید از طریق سازوکارهای حسی مانند الفاظ و اصوات (نطق محسوس) یا سازوکارهای عقلی (نطق معقول) محقق شود. فرضیۀ مقاله آن است که وحی بیانی، یکی از اقسام نطق وحی قرآنی به‌شمار می‌آید که در نهایت به اثبات مبنای ترجمان‌خواهی قرآن در وحی قرآنی منجر می‌شود».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- مفهوم‌شناسی:
- نطق؛
- ناطقیت قرآن؛
- اقسام نطق محسوس:
- نطق حقیقی قرآن؛
- نطق رجالی قرآن:
- سخنگویی رجال و ترجمان؛
- آگاهی بخشی معصوم؛
- جمع‌بندی و نتیجه گیری؛
- منابع.
درباره پدیدآورندگان
آقای دکتر حامد پوررستمی، در کنار دروس متداول حوزوی تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری علوم قرآن و حدیث دانشکده اصول دین به اتمام رساند. مدیریت دفتر شاهد و ایثارگر و مشاور نشریات دانشجویی پردیس فارابی دانشگاه تهران از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی به راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌های دانشجویان نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «وجوه نقش‌آفرینی امام معصوم در زندگی معاصر با محوریت زیارت جامعه کبیره»، «وحی قرآنی بیان علوی در نهج البلاغه»، «سبک زندگی در آموزه‌های نهج البلاغه»، «ابعاد نقش‌آفرینی آموزه‌های اهل بیت(ع)» و «تحلیل راهبردی از امامت در دکترین امام رضا» برخی از این آثار است.[۲]