اسماعیل بن ابی‌زیاد سکونی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

اسماعیل بن ابی زیاد کوفی[۱] - معروف به سکونی - یکی از مفسران صاحب تفسیر عصر حضور است؛ زیرا شیخ او را از اصحاب امام صادق(ع) به شمار آورده است[۲] و کتاب‌شناس معروف آقا بزرگ تهرانی با عناوین تفسیر ابن ابی زیاد، تفسیر اسماعیل بن ابی زیاد و تفسیر السکونی از کتاب تفسیری وی یاد کرده[۳] و روایات تفسیری از وی در کتب تفاسیر نقل شده است[۴].

شیخ طوسی در بحث تعادل و تراجیح او را در شمار افرادی از عامّه (اهل تسنن) آورده است که شیعه به روایات آنان در صورتی‌ که منکر و مخالف روایات شیعه نباشد، عمل می‌کنند[۵] و آیت‌الله خویی روایت او را حجت دانسته است[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اسم «ابی زیاد» مسلم است (ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۴۷، اصحاب الصادق(ع)، باب الهمزة، رقم ۹۲).
  2. ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۴۷.
  3. ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعة، ج۴، ص۲۴۰، ذیل رقم ۱۱۷۱ و ص۲۶۰، رقم ۱۲۱۹ و ص۲۷۶، ذیل رقم ۱۲۷۶.
  4. براساس برنامه رایانه‌ای معجم فقهی، موارد ذکر «سکونی» در تفاسیر شیعه و سنی ۱۶۵ مورد در ۶۰ جلد می‌باشد، ولی ممکن است برخی از آن موارد سکونی دیگری غیر از سکونی یادشده باشد.
  5. پس از نقل روایتی از امام صادق(ع) فرموده است: و لا جل ما قلناه عملت الطائفة بما رواه حفص بن غیاث و.... و السکونی و غیرهم من العامة عن ائمتنا(ع) فی ما لم ینکروه و لم یکن عندهم خلافه (طوسی، عدّة الاصول، ج۱، ص۳۸۰).
  6. ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۱۰۷.
  7. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۳۱-۲۳۲.