حدیث معیت
حدیث نبوی معیت: «عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَ عَلِيٍّ لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ»[۱] همراهی همیشگی و همهشئونی قرآن و امام و تفکیک ناپذیری آنها را بیان میکند. عصمت و همسنخی علم امام و قرآن جزئی از معادله هم علالی و همسنگی است؛ یعنی غیرمعصوم نمیتواند با قرآن در همه مراتب و شئون برابری و همراهی کند[۲].
- ↑ الجمل، ص۴۱۸؛ الأمالی (للطوسی)، ص۴۶۰.
- ↑ علیپور وحید، حسن، مکتب در فرآیند نواندیشی، ص ۴۳.