نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۱ توسط Heydari(بحث | مشارکت‌ها)
"حسن بن علی بن عقیل عمّانی" نخستین کسی بود که رهبری و مرجعیت دینی در دوران غیبت طولانی امام مهدی (ع) را به دست گرفت. سید محمد مهدی بحر العلوم درباره شخصیت بزرگ علمی او می‌نویسد: "او نخستین کسی است که فقه را دسته‌بندی و تهذیب کرد و در راه استنباط احکام شرعی از ادله تفصیلی آن، دست به تلاش و اجتهاد زد و در آغاز غیبت کبری، راه را برای تحقیق و تفحص از اصول و فروع و گسترش بخشیدن به آن و بنیاد پایه‌های آن گشود... علما و بزرگان فقه و فقاهت، به‌ویژه دو شخصیت گرانقدر علم و فقه، علامه حلی و محقق حلی و علمای پس از آن دو بزرگوار، به فرمایشات مرحوم "عمانی" و فتواهای او و ثبت و نقل آن‌ها سخت بها می‌دادند"[۱]. فقیه بزرگوار مرحوم "عمانی" از نظر علما و فقهای بزرگ، مقام و منزلت بسیار والایی دارد و دانشمندان پیشین، همچون مرحوم مفید و طوسی او را ستوده‌اند. او در موضوع امامت، کتابی به نام "الکر و الفر" نگاشت و در فقه، کتابی تحت عنوان "المتمسک بحبل آل الرسول" به رشته تحریر درآورد[۲]. تاریخ ولادت آن فقیه بزرگ در دست نیست، اما به نظر می‌رسد، سال‌هایی پیش از مرحوم مفید زیسته و رحلت کرده است، چرا که او از نظر زمان، پیش از "ابن جنید" بوده و می‌دانیم که "ابن جنید" از اساتید مرحوم مفید بوده است[۳]. به‌هرحال، رهبری فکری و مرجعیت دینی، شکل خاص خویش را گرفت و حلقه‌های درسی در بغداد تشکیل شد و سال‌ها سپری شد و "ستاره مفید" در بغداد درخشیدن آغاز کرد و حوزه علمیه را پی ریخت[۴][۵].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط