با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)
این کتاب، جلد چهارم از مجموعهٔ چهار جلدی با پیشوایان هدایتگر است و با زبان فارسی به شرح زیارت جامعهٔ کبیره می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر سید علی حسینی میلانی و ناشر آن انتشارات مرکز حقایق اسلامی است. ترجمهٔ عربی این کتاب، با عنوان مع الأئمّة الهداة فی شرح الزّیارة الجامعة الکبیرة منتشر شده است.[۱]
| با پیشوایان هدایتگر، ج ۴ | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| ترجمهٔ کتاب | نگرشی نو به شرح زیارت جامعهٔ کبیره |
| نویسنده | سید علی حسینی میلانی |
| موضوع | زیارتنامه جامعه کبیره، امامت و ولایت |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات مرکز حقایق اسلامی|انتشارات انتشارات مرکز حقایق اسلامی]][[رده:انتشارات انتشارات مرکز حقایق اسلامی]] |
| محل نشر | قم، ایران |
| شابک | ۹۷۸-۶۰۰-۵۳۴۸-۸۱-X |
| شماره ملی | ۱۸۲۹۶۶۵ |
دربارهٔ کتاب
در این جلد به تفسیر فرازهایی دیگر از زیارت جامعهٔ کبیره پرداخته شده و اوصاف و ویژگی‌های منحصر به فرد اهل‌بیت (ع) به عنوان جانشینان پیامبر اسلام (ص)، مورد تحلیل قرار گرفته است. در همین زمینه، شارح به توصیف ابعادی از ولایت معصومین (ع)، لزوم تبعیت از آنان، ضرورت بیزاری جستن از دشمنان آنان، پیامدهای انحراف و دوری از ایشان، آثار و برکات اطاعت از ایشان، وسیله بودن آن‌ها برای رسیدن به خداوند متعال، حجت خدا بودن ایشان، وابسته بودن آغاز و انجام امور پدیده‌های مختلف خلقت به آن‌ها، برگزیدهٔ خداوند بودن، برطرف شدن سختی‌ها و مشکلات توسط آنان، مجرای معرفت خدا بودن و برخی دیگر از شئون ولایی اهل‌بیت (ع) پرداخته است. در بخش دیگری از این جلد برخی از دعاهای ذکر شده در مورد ائمه (ع) و تقاضاهای صورت گرفته از آنان، اعم از حاجات مادی و معنوی، تفسیر شده و آرزوی تحقق دولت حقهٔ آنان و نیز اظهار ارادت به پیشگاه ایشان منعکس شده است.[۱]
فهرست کتاب
- ادامهٔ بخش پنجم: بیان و عرضهٔ اعتقادات؛
- آمنت بکم و تولّیت آخرکم بما تولّیت به أوّلکم؛
- و برئت إلى اللّه عزّ و جلّ من أعدائکم؛
- و من الجبت و الطّاغوت؛
- و الشّیاطین و حزبهم؛
- الظّالمین لکم؛
- و الجاحدین لحقّکم؛
- و المارقین من ولایتکم؛
- و الغاصبین لإرثکم؛
- و الشّاکّین فیکم؛
- و المنحرفین عنکم؛
- و من کلّ ولیجة دونکم؛
- و کلّ مطاع سواکم؛
- و من الأئمّة الّذین یدعون إلى النّار؛
- بخش ششم: دعا و توسل؛
- فثبّتنی اللّه أبدا ما حییت...؛
- و وفّقنی لطاعتکم؛
- و رزقنی شفاعتکم؛
- و جعلنی من خیار موالیکم التّابعین لما دعوتم إلیه؛
- و جعلنی ممّن یقتصّ آثارکم؛
- و یسلک سبیلکم؛
- و یهتدی بهداکم؛
- و یحشر فی زمرتکم؛
- و یکرّ فی رجعتکم؛
- و یملّک فی دولتکم و یشرّف فی عافیتکم و یمکّن فی أیّامکم؛
- و تقرّ عینه غدا برؤیتکم؛
- بأبی أنتم و أمّی و نفسی و أهلی و مالی؛
- من أراد اللّه بدأ بکم؛
- و من وحّده قبل عنکم؛
- و من قصده توجّه بکم؛
- موالیّ لا أحصی ثناءکم و لا أبلغ من المدح کنهکم و من الوصف قدرکم؛
- و أنتم نور الأخیار و هداة الأبرار؛
- و حجج الجبّار؛
- بکم فتح اللّه و بکم یختم؛
- و بکم ینزّل الغیث؛
- و بکم یمسک السّماء أن تقع على الأرض إلا بإذنه؛
- و بکم ینفّس الهمّ؛
- و یکشف الضّرّ؛
- و عندکم ما نزلت به رسله و هبطت به ملائکته؛
- و إلى جدّکم؛
- بعث الرّوح الأمین؛
- آتاکم اللّه ما لم یؤت أحدا من العالمین؛
- طأطأ کلّ شریف لشرفکم و بخع کلّ متکبّر لطاعتکم؛
- و خضع کلّ جبّار لفضلکم؛
- و ذلّ کلّ شیء لکم؛
- و أشرقت الأرض بنورکم؛
- و فاز الفائزون بولایتکم؛
- بکم یسلک إلى الرّضوان؛
- و على من جحد ولایتکم غضب الرّحمن؛
- بأبی أنتم و أمّی و نفسی و أهلی و مالی ذکرکم فی الذّاکرین؛
- و أسماؤکم فی الأسماء؛
- و أجسادکم فی الأجساد؛
- و أرواحکم فی الأرواح؛
- و أنفسکم فی النّفوس؛
- و آثارکم فی الآثار؛
- و قبورکم فی القبور؛
- فما أحلى أسماءکم؛
- و أکرم أنفسکم؛
- و أعظم شأنکم؛
- و أجلّ خطرکم؛
- و أوفى عهدکم و أصدق وعدکم؛
- کلامکم نور؛
- و أمرکم رشد؛
- و وصیّتکم التّقوى؛
- و فعلکم الخیر؛
- و عادتکم الإحسان؛
- و سجیّتکم الکرم؛
- و شأنکم الحقّ و الصّدق و الرّفق؛
- و قولکم حکم و حتم؛
- و رأیکم علم و حلم و حزم؛
- إن ذکر الخیر کنتم أوّله و أصله و فرعه و معدنه و مأواه و منتهاه؛
- بأبی أنتم و أمّی و نفسی کیف أصف حسن ثنائکم و أحصی جمیل بلائکم؛
- و بکم أخرجنا اللّه من الذّلّ و فرّج عنّا غمرات الکروب؛
- و أنقذنا من شفا جرف الهلکات و من النّار؛
- بأبی أنتم و أمّی و نفسی بموالاتکم علّمنا اللّه معالم دیننا؛
- و أصلح ما کان فسد من دنیانا؛
- و بموالاتکم تمّت الکلمة و عظمت النّعمة و ائتلفت الفرقة؛
- و بموالاتکم تقبل الطّاعة المفترضة؛
- و لکم المودّة الواجبة؛
- و الدّرجات الرّفیعة؛
- و المقام المحمود؛
- و المکان المعلوم عند اللّه عزّ و جلّ و الجاه العظیم و الشّأن الکبیر و الشّفاعة المقبولة؛
- ربّنا آمنّا بما أنزلت و اتّبعنا الرّسول فاکتبنا مع الشّاهدین؛
- ربّنا لا تزغ قلوبنا بعد إذ هدیتنا...؛
- یا ولیّ اللّه إنّ بینی و بین اللّه عزّ و جلّ ذنوبا لا یأتی علیها إلا رضاکم؛
- فبحقّ من ائتمنکم على سرّه؛
- و استرعاکم أمر خلقه؛
- و قرن طاعتکم بطاعته؛
- لمّا استوهبتم ذنوبی؛
- و کنتم شفعائی فإنّی لکم مطیع...؛
- اللّهمّ إنّی لو وجدت شفعاء أقرب إلیک من محمّد و أهل بیته الأخیار الأئمّة الأبرار لجعلتهم شفعائی؛
- فبحقّهم الّذی أوجبت لهم علیک؛
- أسألک أن تدخلنی فی جملة العارفین بهم و بحقّهم؛
- و فی زمرة المرحومین بشفاعتهم إنّک أرحم الرّاحمین؛
- و صلّى اللّه على محمّد و آله الطّاهرین و سلّم تسلیما کثیرا و حسبنا اللّه و نعم الوکیل؛
- فهرست‌ها؛
- آیه‌ها؛
- روایت‌ها؛
- سروده‌ها؛
- گفتارها؛
- کتابنامه‌ها؛
- فهرست منابع ومآخذ.[۲]
آیت‌الله سید علی حسینی میلانی (متولد ۱۳٢٧ ش، نجف)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: مجتبی لنکرانی، سید محمد رضا موسوی گلپایگانی، حسین وحید خراسانی، کاظم تبریزی، سید محمد روحانی و مرتضی حائری یزدی به اتمام رساند. تأسیس مرکز الرسالة، مرکز الأبحاث العقائدیة، بنیاد فرهنگی امامت و مرکز حقایق اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است.
او علاوه بر تدریس خارج فقه و اصول، به تدریس دروس اعتقادات پرداخته و آثار فراوانی با موضوعات دینی و اعتقادی نگاشته است. «جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام»، «مع الأئمة الهداة فی شرح الزیارة الجامعة الکبیرة»، «آیات غدیر»، «نگاهی به تفسیر آیهٔ مباهله»، «مهرورزی به اهل بیت (ع) از دیدگاه قرآن و سنت؛ نگاهی به تفسیر آیه مودت» و «غدیر آخرین جایگاه اعلام عمومی جانشینی امیر المؤمنین (ع)» برخی از این آثار است.[۳]