جمره

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

نسب و قبیله او مشخص نیست و از او در حدیثی یاد شده است. براساس این حدیث رسول خدا(ص) خطاب به افرادی که در کنارش بودند فرمود: چه کسی این شتر را می‌دوشد؟ مردی برخاست که چون آن حضرت نامش را پرسید و دانست که «مُرّه = تلخی» نام دارد، از او خواست که بنشیند. مرد دیگری برخاست و خود را «جَمره = اخگره» معرفی کرد، اما رسول خدا(ص) نام وی را نپسندید و اجازه دوشیدن شتر را نداد. مرد سوم که نامش «یعیش = زندگانی» بود شتر را دوشید[۱]. چون برخی به رسول خدا(ص) گوشزد کردند که این رفتار «تطیر» است، آن حضرت فرمود که تنها نام نیک را ترجیح داده است[۲]. محدثان این حدیث را در باب تفأل به نام نیک آورده‌اند[۳]. صحابه‌نویسان هم این حدیث را ذیل نام‌های جَمره[۴]، یعیش غفاری[۵] و خلده انصاری[۶] آورده‌اند. برخی به جای نام جَمره از «حرب» نامی که نسبش دانسته نیست، یاد کرده‌اند[۷]. که به نظر می‌رسد، «حرب» تصحیف «جمره» باشد. چنان که در برخی منابع از نام‌های دیگری مانند: «صَخر» یا «جَندل» (= صخره) نیز یاد شده است[۸].[۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲۲، ص۲۷۷؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۵، ص۲۸۲۰.
  2. شامی، سبل الهدی و الرشاد، ج۴، ص۸۰.
  3. هیثمی، مجمع الزوائد، ج۵، ص۱۰۶؛ مقریزی، احمد بن علی، إمتاع الأسماع، ج۲، ص۲۷۳ و ۳۰۷.
  4. ابن حجر، الاصابه ج۱، ص۶۰۲.
  5. ابن حجر، الاصابه ج۶، ص۵۴۱.
  6. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۲، ص۴۲؛ ابن اثیر، اسد الغابه ج۲، ص۱۸۴؛ ابن حجر، الاصابه ج۲، ص۲۸۸.
  7. ابن حجر، الاصابه ج۲، ص۴۳.
  8. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۷، ص۲۹۲.
  9. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «جمره»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۱۲.