بکر بن حارثه جهنی
مقدمه
وی از تیره جهینه از قبیله قضاعه بود[۱]. برخی منابع در شمار صحابه از وی یاد و از او نقل کرده‌اند که گفت: من در سریه‌ای که رسول خدا(ص) فرستاده بود، شرکت داشتم. بر یکی از مشرکان حمله بردم و او از ترس من اظهار اسلام کرد، اما من او را کشتم. چون خبر به رسول خدا(ص) رسید، خشمگین شد و مرا از خود دور کرد. سپس آیه ﴿وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً﴾[۲]. نازل شد و آن حضرت از من خشنود شد و مرا به نزد خود فراخواند[۳]. ابونعیم[۴] در ابتدای معرفی وی گوید: رسول خدا(ص) او را «بدیر» نامید. ابن حجر[۵] با آنکه مدخلی مستقل با عنوان «بربیر» به وی اختصاص داده است اما در جایی دیگر[۶]، به نقل از دولابی، خلاصه گزارش یاد شده را آورده، می‌گوید: رسول خدا(ص) او را «بربیر»[۷] خواند. البته در کتاب الکنی والاسماء دولابی این مطلب یافت نشد. برای شأن نزول این آیه، روایات دیگری نیز نقل شده است[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن حزم، ص۴۴۴ و ۴۸۶.
- ↑ «هیچ مؤمنی حق ندارد مؤمنی (دیگر) را بکشد جز به خطا» سوره نساء، آیه ۹۲.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۱؛ سیوطی، ج۲، ص۱۹۳.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۵۲.
- ↑ در چاپ قدیم به خطا، بربیس، ر.ک: ابن حجر، چاپ مصر، ج۱، ص۱۴۵.
- ↑ ر.ک: بیهقی، ج۸، ص۱۳۱؛ ابن جوزی، ج۲، ص۱۷۰ و ۱۷۱.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بکر بن حارثه جهنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۶۰.