ابابیل
مقدمه
خداوند مرغهایی را فرستاد؛ این مرغان از کنار دریای احمر به پرواز درآمدند و هرکدامشان یک سِجّیل -سنگ گِلی یا گلِ سنگشده- به منقار داشتند. قرآن این مرغها را ابابیل مینامد و بعضیها میگویند ریشه این کلمه یعنی ابل با کلمه آبله یکی است[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۵.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۵۱.