نفی جسمانیت خدا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

  • از صفات سلبی خداوند است. جسم آن است که دارای ابعاد سه گانه طول، عرض و ارتفاع است. برخی، بُعد زمانی را نیز بر این ابعاد افزوده‌اند. اجسام از اجزای مقداری ترکیب شده‌اند و به اجزای خود نیازمندند؛ اما ذات خداوند به اقتضای توحید ذاتی بسیط است و مرکب بودنش محال است و در نتیجه، جسمانی بودنش نیز ممکن نیست. قرآن کریم با صراحت، تثلیث[۱] و جسمانیت خدا را نفی می‌کند[۲]. این موضوع در علم کلام و فلسفه مطرح است[۳].

منابع

پانویس

  1. ﴿فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الأَنْعَامِ أَزْوَاجًا يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ؛ سوره شوری، آیه ۱۱.
  2. الالهیات‌، ۲/ ۱۱۰.
  3. فرهنگ شیعه، ص 449.