اخرم بن ابی‌العوجاء سلمی
مقدمه
از وی با نام «ابو العوجاء» نیز یاد کرده‌اند[۱]. ابن حجر[۲]، در بخش نخست صحابه از وی یاد کرده و به نقل از زُهری به اختصار به گزارشی (که در پی می‌آید) اشاره کرده است.
نخستین خبر درباره وی چنان است که گفته‌اند رسول خدا (ص) پس از آنکه در سال هفتم از عمرة القضاء به سوی مدینه بازگشت، ابن ابی العوجاء را به همراه پنجاه نفر در سریه‌ای به سوی بنو سلیم فرستاد. در بین این گروه، جاسوسی از بنی‌سلیم قرار داشت که به قبیله خود خبر داد و آنان با افراد بسیاری آماده رویارویی شدند. ابن ابی العوجاء و یارانش چون با آنها روبه رو شدند، ایشان را به اسلام دعوت کردند، ولی نپذیرفتند و یاران رسول خدا (ص) را هدف تیرهایشان قرار دادند که همگی کشته شدند و أخرم مجروح در میان کشته شدگان قرار گرفت. سپس با زحمت خود را به رسول خدا (ص) رسانید و همراه آن حضرت در روز اول صفر سال هشتم به مدینه درآمد[۳].
برخی منابع، کشته شدن محرز را در سال ششم در غزوه ذی قرد می‌دانند[۴].
واقدی[۵] و به تبع او ابن سعد[۶] نام فرمانده ذی قرد را «ابن ابی العوجاء»، بدون مشخصات بیشتر، آورده‌اند که باید مقصودشان همین اخرم باشد. اما ابن حجر[۷]، احتمال داده است که وی همان مُحرِز بن نَضله باشد، که اگرچه محرز را نیز به اخرم می‌شناسند[۸] ولی در شرح حال مخرز هیچ اشاره‌ای به اینکه او در این سریه شرکت کرده نشده است.[۹]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حبیب، ص۱۲۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۲۹.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.
- ↑ واقدی، ص۷۴۱؛ ابن سعد، ج۲، ص۹۴ و ج۴، ص۲۰۸؛ ابن جوزی، ج۳، ص۳۰۶؛ شامی، ج۶، ص۱۳۶.
- ↑ ابن عبد البر، ج۳، ص۴۲۱؛ ابن اثیر، ج۵، ص۶۸.
- ↑ واقدی، ج۲، ص۷۴۱.
- ↑ ابن سعد، ج۲، ص۹۴.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.
- ↑ ابن عبد البر، ج۳، ص۴۲۱؛ ابن اثیر، ج۵، ص۶۸.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «اخرم بن ابی العوجاء سلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص۱۹-۲۰.