ابن اسحاق نهاوندی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
آنچه از منابع به دست می‌‌آید آنکه ابواسحاق ابراهیم بن اسحاق نهاوندی أحمری از محدثان شیعه[۱] در قرن سوم بوده و از کسانی چون محمد بن ابی عمیر، عبدالرحمان بن احمد تمیمی، عباس بن معروف، احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی[۲] و عبدالله بن حماد انصاری[۳] بهره برده و روایت کرده است، ولی از ائمه(ع) روایتی ندارد.[۴] شیخ طوسی و نجاشی، نهاوندی را محدثی ضعیف و در نقل روایت، غیر قابل اعتماد دانسته و قائل‌اند که در دینش نیز متهم به غلّو بود.[۵] نهاوندی شاگردانی نیز داشته که از وی مطالب و روایاتی را اخذ کرده و نقل نموده‌اند که از آن میان کسانی چون قاسم بن محمد همدانی،[۶] ابوسلیمان احمد بن هوذه باهلی مشهور به ابن ابی هراسه[۷] و محمد بن یونس کدیمی[۸] را می‌‌توان نام برد. آثار و تألیفات احمری عبارت‌اند از: المتعة؛ الدواجن؛ المآکل؛ الجنائز؛ الصیام؛ العدد؛ نفی ابی ذر؛ جواهر الاسرار؛ مقتل الحسین(ع)؛ النوادر و الغیبة.[۹] شیخ طوسی می‌‌گوید که احمد بن عبدالله کوفی و ابومنصور ظفر بن حمدون بادرایی از شاگردان احمری بوده و همه کتاب‌هایش را گزارش کرده‌اند.[۱۰].[۱۱]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ لسان المیزان ۱/۳۳.
- ↑ الامالی (طوسی) ۴۰۶ و ۴۰۷.
- ↑ کامل الزیارات ۲۸۰.
- ↑ رجال الطوسی ۴۵۱.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۹۴ الفهرست (طوسی) ۱۰.
- ↑ الفصول العشره ۱۱.
- ↑ الغیبه (نعمانی) ۵۷.
- ↑ لسان المیزان ۱/۳۲.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۹۴.
- ↑ رجال الطوسی ۴۱۲ الفهرست (طوسی) ۱۰.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۸۶.