ابوسبرة بن ابی‌رهم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از ابوسبره بن ابی‌رهم)
ابوسبرة بن ابی‌رهم
تصویر کهنی از مدینه
نام کاملابوسبرة بن ابی‌رهم
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌کنانه
از تیرهبنی‌عامر
مادربرة بنت عبدالمطلب
همسرام کلثوم بنت سهیل بن عمرو
پسر
برادرابوسلمة بن عبدالاسد (برادر مادری)
محل زندگی
از اصحابپیامبر خاتم
حضور در جنگ

مقدمه

وی از پیشگامان در اسلام[۱] است که نسبش به تیره بنی عامر[۲]، از قبیله کنانه[۳] و قریش[۴] می‌رسد. مادرش برة دختر عبدالمطلب عمه رسول خدا[۵] و برادر مادری او، ابوسلمة بن عبدالاسد بود[۶]. فرزندان ابوسبره از ام کلثوم دختر سهیل بن عمرو، محمد، عبدالله و سعد بودند[۷].

خبری، از هجرت او و همسرش به حبشه حکایت می‌کند[۸]. البته برخی در هجرت او تردید کرده‌اند[۹]. به هر روی نوشته‌اند وی به مدینه هجرت کرد و در منزل منذر، فرزند محمد بن عقبه ساکن شد[۱۰]. در مدینه حضرت میان او و سلمة بن سلامه عقد برادری بست[۱۱].

ابوسبره در غزوه بدر شرکت داشت[۱۲] و رسول خدا a برای او و چند نفر از همراهانش، پنج سهم از غنایم بدر را قرار داد[۱۳]. او در جنگ احد، خندق و غزوات دیگر در کنار رسول خدا a بود[۱۴]. در سریه ابوسلمة بن عبدالاسد، ابوسبره با تعدادی دیگر از مجاهدان شرکت داشت[۱۵].

وی پس از رحلت رسول خدا a مکه بازگشت و مسلمانان از بازگشت او ناراحت شدند، ولی فرزندش از او دفاع کرده است[۱۶]، ابوسبره در خلافت عمر در فتح فارس[۱۷] و در فتح اهواز فرماندهی سپاه کوفه و بصره را بر عهده داشت [۱۸].[۱۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۶، ص۱۳۰؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۴۱.
  2. ابن سعد، ج۳، ص۴۰۳.
  3. خلیفة بن خیاط، ص۶۳.
  4. ابن حجر، ج۷، ص۱۴۱.
  5. ابن سعد، ج۳، ص۴۰۳؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۱۳.
  6. ابن حبیب، ص۱۷۲؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۱۳.
  7. ابن سعد، ج۳، ص۴۰۳.
  8. ابن هشام، ج۱، ص۲۱۹؛ ابن سعد، ج۳، ص۴۰۳؛ طبری، ج۲، ص۳۳۰.
  9. ابن اثیر، ج۶، ص۱۳۰.
  10. ابن سعد، ج۳، ص۴۰۳.
  11. ابن اثیر، ج۶، ص۱۳۰.
  12. واقدی، ج۱، ص۱۵۶.
  13. ابن سیدالناس، ج۱، ص۳۵۸.
  14. ابن سعد، ج۳، ص۴۰۳؛ ابن عساکر، ج۲۵، ص۱۵۱.
  15. واقدی، ج۱، ص۳۴۱.
  16. ابن سعد، ج۳، ص۴۰۳ و ج۵، ص۴۴۳.
  17. طبری، ج۴، ص۸۱ و ۸۴.
  18. (طبری، ۸۱ / ۴؛ ابن کثیر، ۹۸ / ۷) و در روزگار خلافت عثمان درگذشت (ابن سعد، ۴۰۳ / ۳ و ۴۴۳ / ۵)
  19. مرادی نسب، حسین، مقاله «ابوسبره بن ابی رهم»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۲۸-۳۲۹.