ابوسمال اسدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
ابوسمال اسدی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملسمعان بن هبیرة بن مساحق
جنسیتمرد
از قبیلهقریش
از تیرهبنی‌اسد
محل زندگیکوفه
طول عمر۱۶۷ سال

مقدمه

نامش سمعان بن هبیرة بن مساحق از تیره بنی اسد، از قبیله قریش[۱] است که به کنیه شهرت دارد. ابن حجر[۲] او را در قسم سوم الاصابه (مخضرمین) ذکر کرده است. بنابراین، صحابی نیست؛ گرچه زمان رسول خدا a ایمان آورده است. کنیه ابوسمال، میان او و یک نفر دیگر مشترک است که برخی، اطلاعات دومی را با این مورد خلط کرده‌اند [۳].

با رحلت رسول خدا a، ابوسمال با طلیحه از مدعیان نبوت همراه شد[۴] و خالد آنان را سرکوب کرد[۵]، بعدها به اسلام گروید و مردی شریف و صاحب موقعیت شد. درب خانه او به روی افرادی که خانه نداشتند باز بود و خلیفه سوم از خانه او برای پذیرایی از مهمانانش استفاده می‌کرد[۶].

وی که شاعر هم بود، بعدها در کوفه ساکن شد. او را از معمرین - با ۱۶۷ سال سن – برشمرده‌اند[۷]. درباره او می‌گویند وقتی شترش را گم کرد، گفت: خدایا! اگر آن را به من برنگردانی، نماز نمی‌خوانم و شترش پیدا شد[۸]. از مرگ او اطلاعی در دست نیست.[۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۳، ص۲۱۷ و ج۷، ص۱۶۸.
  2. ابن حجر، ج۳، ص۲۱۷ و ج۷، ص۱۶۸.
  3. ثقفی، ج۲، ص۵۳۴ پاورقی.
  4. ابن حجر، ج۳، ص۲۱۷.
  5. ابن حجر، ج۳، ص۲۱۷.
  6. ابن حجر، ج۳، ص۲۱۷.
  7. ابن حجر، ج۳، ص۲۱۷.
  8. ابن منظور، ج۴، ص۴۵۲.
  9. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوسمال اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۶۲.