ابو دلف کاتب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

اسم او "محمد بن مظفر" است. به ابو بکر بغدادی ایمان آورده و ابو بکر بغدادی، هنگام مرگش به او وصیت کرد و او را نائب خود دانست. پس از فوت علی بن محمد سمری، ابو دلف ادّعای نیابت از سوی امام زمان (ع) کرد، با این‌که از آن حضرت، توقیعی صادر شده بود که دیگر پس از "علی بن محمد سمری" نائب خاص نخواهد داشت[۱]. یکی از نزدیکان محمد بن عثمان گفت: ابو دلف قبلا کارش جمع‌آوری خمس اموال شیعیان بود، زیرا وی در میان شیعیان کرخ تربیت شده و شاگردی آنها را کرده بود. مردم کرخ هم خمس مال خود را می‌پرداختند و هیچ‌یک از شیعیان در این خصوص تردید نداشتند. ابو دلف هم این معنی را اعتراف می‌کرد و به آن افتخار می‌نمود. او بعدها منحرف شده و می‌گفت: آقای من شیخ صالح (ابو بکر بغدادی) مرا از مذهب ابو جعفر کرخی (محمد بن عثمان) به مذهب خود یعنی مذهب ابو بکر بغدادی منتقل نمود[۲]. سپس شیخ طوسی اضافه می‌کند: جنون ابو دلف و حکایات فساد مذهب وی، بیش از این است که شماره شود[۳].

منابع

پانویس

  1. آخرین امید، داوود الهامى، ص ۱۳۰.
  2. غیبة طوسى، ص ۲۵۶؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۷۹.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۵.