احمد بن محمد بن زیاد
احمد بن محمد بن زیاد از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن محمد بن زیاد در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
احمد بن محمد بن زیاد[۱]، تنها در یک سند از اسناد روایات تفسیر کنز الدقائق و به نقل از کتاب تأویل الآیات الظاهرة وارد شده است:
«مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبَّاسِ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ زِيَادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِS قَالَ: إِنَّ الْقَائِمَS إِذَا خَرَجَ دَخَلَ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ فَيَسْتَقْبِلُ الْكَعْبَةَ وَ يَجْعَلُ ظَهْرَهُ إِلَى الْمَقَامِ ثُمَّ يُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ يَقُومُ فَيَقُولُ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِآدَمَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنَا 
أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ
[۲] يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِإِسْمَاعِيلَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِمُحَمَّدٍa ثُمَّ يَرْفَعُ يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ فَيَدْعُو وَ يَتَضَرَّعُ حَتَّى يَقَعَ عَلَى وَجْهِهِ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ[۳]»[۴].[۵]
شرح حال راوی
نام راوی در منبع اصلی (تأویل الآیات الظاهرة)[۶] "حمید بن زیاد عن الحسن بن محمد بن سماعة" و در بحار الأنوار[۷] "أحمد بن زیاد عن الحسن بن محمد عن سماعة" و در تفسیر البرهان[۸] "حمید بن زیاد عن الحسن بن محمد بن سماعة" ثبت شده است؛ ولی عنوان "حمید بن زیاد عن الحسن بن محمد بن سماعة" صحیح است؛ زیرا «حمید بن زیاد»[۹] از حسن بن محمد بن سماعة فراوان روایت می‌کند و راوی تمام کتب اوست[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ مصحّف «حمید بن زیاد» است.
- ↑ «بی‌گمان نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم همانانند که از وی پیروی کردند و نیز این پیامبر و مؤمنان؛ و خداوند سرپرست مؤمنان است» سوره آل عمران، آیه ۶۸.
- ↑ «یا آن کسی که به درمانده، چون وی را بخواند، پاسخ می‌دهد و بلا را (از او) می‌گرداند؟ و شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ آیا با خداوند، خدایی (دیگر) هست؟ اندک پند می‌پذیرید» سوره نمل، آیه ۶۲.
- ↑ تفسیر کنز الدقائق، ج۹، ص۵۸۲ به نقل از تأویل الآیات الظاهره، ص۳۹۹.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۳ ص ۳۹.
- ↑ تأویل الآیات الظاهره، ص۳۹۹.
- ↑ بحار الأنوار، ج۵۱، ص۵۹.
- ↑ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۲۲۴ - ۲۲۵، ش۸۰۳۵.
- ↑ رجال النجاشی، ص۱۳۲.
- ↑ رجال النجاشی، ص۴۲، ش۸۴.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۳ ص ۴۰.