اشرف

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

او در شمار هشت تن از شامیان و از پیشوایان نصارا[۱] بود که همراه با ۳۲ تن از همراهان جعفر بن ابی طالب، در اواخر سال هفتم یا اوایل سال هشتم، در وفدی از حبشه به مدینه آمدند. بنا بر برخی روایات، آیه الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ[۲] به آنان اشاره دارد [۳][۴]

منابع

پانویس

  1. قرطبی، ج۱۳، ص۲۹۶.
  2. «کسانی که پیش از آن به آنان کتاب (آسمانی) داده بودیم به آن ایمان می‌آورند» سوره قصص، آیه ۵۲.
  3. طوسی، ج۸، ص۱۶۲؛ طبرسی، ج۷، ص۴۴۵؛ ابن اثیر، ۱، ص۱۶۱ و ۲۴۹؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۷۵ و ۲۳۹.
  4. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «اشرف»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۸.