بجاد بن قیس بن مسعود

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

بِجاد (به معنای گلیم خط‌دار) از بنوشیبان، تیره‌ای از بنوبکر بن وائل بود[۱] که عصر رسول خدا (ص) را درک کرد، اما چون رسول خدا (ص) را ندید، در شمار صحابه قرار نگرفت. مسعود فرزند وی، از بزرگان کوفه و نگاه‌دارنده شتران در دوره حجاج بود که شبیب بن عمرو آنها را تاراج کرد[۲][۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۳۲۶؛ ابن ماکولا، ج۱، ص۲۰۶.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۴۶۵.
  3. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «بجاد بن قیس بن مسعود»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۹۷.